|
W latach 1924–1925 bracia Stanisław i Mieczysław Działowscy zbudowali szybowiec [[Bydgoszczanka]], który wziął udział w II Wszechpolskim Konkursie Szybowców w [[Gdynia|Gdyni]] w 1925 roku{{odn|Glass|1976|s=356}}{{odn|Wawszczak|1985|s=18}}. Po jego rozbiciu na tych zawodach przystąpili do budowy swojego pierwszego samolotu, idąc za przykładem braci Gabriel{{odn|Glass|2004|s=102}}{{odn|Cynk|1971|s=600}}. Powstanie samolotu umożliwiła pomoc finansowa ze strony bydgoskiego szewca Jana Krügera, który zakupił od braci Gabriel silnik Haacke, pochodzący ze skasowanego samolotu [[Gabriel P-V]]{{odn|Glass|2004|s=102}}{{odn|Cynk|1971|s=601}}. [[Kadłub (lotnictwo)|Kadłub]] płatowca (nazwanego od nazwisk konstruktorów oraz fundatora silnika DKD-I) powstał w piwnicy domu przy ul. Pomorskiej w Bydgoszczy, zaś płat i inne składniki konstrukcji wytworzone zostały w warsztatach [[Bydgoska Szkoła Pilotów|Szkoły Pilotów w Bydgoszczy]], gdzie dokonano też montażu całości (mimo niechęci władz szkoły i stwarzanych konstruktorom problemów){{odn|Glass|2004|s=102}}{{odn|Cynk|1971|s=600-601}}{{refn|grupa=uwaga|M.in. S. Działowski został aresztowany pod zarzutem wykorzystania materiałów pochodzenia wojskowego do budowy samolotu{{odn|Wawszczak|1985|s=22}}.}}. Samolot został ukończony w styczniu 1926 roku, a koszt budowy zamknął się kwotą 2400 [[złoty]]ch{{odn|Glass|2004|s=102}}{{odn|Cynk|1971|s=601}}.
1 lutego 1926 roku na bydgoskim lotnisku, DKD-I został [[Badania w locie|oblatany]] przez instruktora Szkoły Pilotów sierż. pil. Józefa Muślewskiego na bydgoskim lotnisku 1 lutego 1926 roku{{odn|Glass|2004|s=102-103}}{{odn|Wawszczak|1985|s=24}}. Podczas oblotu stwierdzono wprawdzie ograniczoną widoczność z [[Kokpit (lotnictwo)|kokpitu]], lecz własności lotne były dobre{{odn|Glass|2004|s=103}}{{odn|Glass|1976|s=95}}. W celu poprawy widoczności lekko uniesiono płat ponad kadłub oraz powiększono jego wycięcie nad kabiną pilota, a także usunięto zauważone usterki{{odn|Glass|2004|s=103}}{{odn|Glass|1976|s=95}}. Tak zmodyfikowany samolot został powtórnie oblatany 20 listopada 1926 roku, tym razem przez konstruktora S. Działowskiego, który przeszedł kurs pilotażu{{odn|Cynk|1971|s=601}}{{odn|Glass|2004|s=103}}. DKD-I wykazał się wysoką sterownością oraz krótkim startem i lądowaniem{{odn|Wędrychowski|1927|s=113}}. Na początku 1927 roku konstruktor został zaproszony do pokazania swojego samolotu na zorganizowanej przez [[Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej|Ligę Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej]] Wystawie Lotniczej w „Łobzowiance” przy [[Aleje Ujazdowskie w Warszawie|Al. Ujazdowskich]] w Warszawie{{odn|Cynk|1971|s=601}}{{odn|Glass|2004|s=103}}. Pod koniec kwietnia S. Działowski w trudnych warunkach pogodowych dokonał w czasie 2 godzin i 10 minut blisko 300-kilometrowego przelotu z Bydgoszczy via [[Toruń]] do Warszawy, co było pierwszym lotem międzymiastowym dokonanym w Polsce przez samolot sportowy{{odn|Cynk|1971|s=601}}{{odn|Wędrychowski|1927|s=113}}{{refn|grupa=uwaga|{{odn|Glass|1976|s=95|ref=nie}} i {{odn|Glass|2004|s=103|ref=nie}} podają błędnie, że przelot odbył się w dniach 25-27 maja 1927 roku, co kłóci się z informacją, że wystawa LOPP trwała od 30 kwietnia do 31 maja{{odn|Cynk|1971|s=601}}{{odn|Mlotnik|1927|s=89}}.}}. Samolot wystartował z Bydgoszczy 25 kwietnia o godz. 6:00 i po półgodzinnym locie wylądował na [[Lotnisko Toruń|lotnisku]] [[4 Pułk Lotniczy|4. Pułku Lotniczego]] w Toruniu{{odn|Wawszczak|1985|s=32-33}}. Niekorzystna pogoda uniemożliwiła dalszy lot zarówno tego, jak i następnego dnia; Działowski wystartował dopiero rankiem 27 kwietnia, docierając już bez problemów do Warszawy{{odn|Wawszczak|1985|s=33}}. DKD-I był eksponowany w głównym pawilonie obok innych samolotów polskiej konstrukcji, jak [[CWL WZ-X]], [[PWS-1]], [[Bartel BM-2]], [[Skraba ST-3]], [[JD-2]] i [[Sipowicz 1]]{{odn|Rz|1927|s=151}}{{odn|Krasicki|1927|s=156-157}}.
Rozkazem z 1 kwietnia 1927 roku S.Stanisław Działowski został przeniesiony ze Szkoły Pilotów w Bydgoszczy do [[2 Pułk Lotniczy|2. Pułku Lotniczego]] w Krakowie, gdzie miał pełnić rolę pilota-oblatywacza, instruktora latania oraz kontrolera nadzoru technicznego{{odn|Wawszczak|1985|s=33}}. 30 maja 1927 roku, po zakończeniu wystawy LOPP, konstruktor postanowił dokonać lotu do Krakowa na DKD-I, jednak tuż po starcie eksplodował zużyty silnik samolotu, co zmusiło pilota do przymusowego lądowania i spowodowało uszkodzenie maszyny{{odn|Cynk|1971|s=601-602}}{{odn|Wawszczak|1985|s=34-35}}. Płatowiec przewieziono do Krakowa koleją, po czym wykorzystano jego płat i usterzenie do budowy następcy – [[DKD-III]]{{odn|Glass|2004|s=103}}{{odn|Cynk|1971|s=602}}.
== Opis konstrukcji i dane techniczne ==
|
