Aleksiej Botian: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
WP:SK+ToS+mSI+Bn, usunięcie zbędnych linków do dat, drobne redakcyjne, drobne techniczne
drobne merytoryczne
Linia 25:
|commons =
}}
'''Aleksiej Nikołajewicz Botian''' ({{ros.|Алексей Николаевич Ботян}}, {{w języku|be|Аляксей Мікалаевіч Бацян}}, '''Aleksander Bocian''', ps. „Alosza”; ur. [[10 lutego]] [[1917]] we wsi Czertowica na [[Obwód mińskiwileńszczyzna|MińszczyźnieWileńszczyźnie]], zm. [[13 lutego]] [[2020]] w Moskwie<ref>{{Cytuj |url=https://tass.ru/info/7718867 |tytuł=Биография разведчика Алексея Ботяна <!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> |opublikowany=TASS |data dostępu=2020-02-15}}</ref>) – [[Białorusini|Białorusin]], wieloletni pracownik radzieckich służb specjalnych, żołnierz polski w czasie [[Kampania wrześniowa|wojny obronnej]], radziecki wywiadowca, dywersant i partyzant podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] znany m.in. z ocalenia [[Kraków|Krakowa]] (co negują niektórzy polscy historycy<ref>{{Cytuj |url=http://wyborcza.pl/7,87647,21434894,rosja-podmienia-zbawce-krakowa-co-nigdy-nie-istnial.html |tytuł=Wyborcza.pl<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> |opublikowany=wyborcza.pl |data dostępu=2018-09-21}}</ref>), [[Bohater Federacji Rosyjskiej]].
 
== Życiorys ==
Po ukończeniu szkoły podstawowej został zmobilizowany do [[Wojsko Polskie|Wojska Polskiego]]. Brał udział w [[kampania wrześniowa|wojnie obronnej 1939 r.]], podczas której jako podoficer dowodził pododdziałem artylerii przeciwlotniczej, który pod [[Warszawa|Warszawą]] miał zestrzelić 3 niemieckie bombowce. Po klęsce wojsk polskich przebijał się w kierunku [[Rumunia|Rumunii]], ale w rejonie [[Lwów|Lwowa]] został wzięty do niewoli przez [[Armia Czerwona|Armię Czerwoną]]. Zdołał z niej uciec, po czym powrócił na rodzinną MińszczyznęWileńszczyznę. Otrzymał obywatelstwo sowieckie. Pracował jako nauczyciel w szkole podstawowej. Był działaczem [[Komsomoł]]u. Wiosną 1941 r. wyjechał do [[Moskwa|Moskwy]], gdzie ukończył szkołę wywiadowczą [[NKWD]].
 
Po ataku [[III Rzesza|III Rzeszy]] na [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związek Radziecki]] został oficerem Samodzielnej Brygady Strzelców Zmotoryzowanych Specjalnego Przeznaczenia, podporządkowanej IV Zarządowi NKWD (od 1943 przeformowana w dywizję, wraz z IV Zarządem podporządkowano ją NKGB). W listopadzie na czele grupy zwiadowczo-dywersyjnej został przerzucony na tyły frontu. Następnie uczestniczył w walkach obronnych pod [[Moskwa|Moskwą]]. Od 1942 r. działał na okupowanych terenach zachodniej [[Ukraina|Ukrainy]] i [[Białoruś|Białorusi]]. Prowadził działania wywiadowczo-dywersyjne samodzielnie lub w składzie oddziałów partyzanckich. W 1943 r. objął funkcję zastępcy ds. wywiadu dowódcy oddziału partyzanckiego mjr. [[Wiktor Karasiow|Wiktora A. Karasiowa]] walczącego min. na [[Obwód żytomierski|Żytomierszczyźnie]]. Przyjął pseudonim „Alosza”. Na początku września tego roku dowodził akcją wysadzenia niemieckiego komisariatu w [[Owrucz]]u, za co przedstawiono go do nagrodzenia tytułem [[Bohater Związku Radzieckiego|Bohatera Związku Radzieckiego]].