Wersja z 03:30, 12 mar 2020 edytuj Augurmm (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 18 830 edycji →‎Arytmetyka: drobne redakcyjne ← poprzednia edycja		Wersja z 03:32, 12 mar 2020 edytuj anuluj edycję Augurmm (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 18 830 edycji →‎Geometria: drobne redakcyjne następna edycja →
Linia 159: Kurs geometrii (''geometria'') w ramach artes był zbliżony do późniejszego nauczania [[Geodezja\|geodezji]]. Składał się z dwóch części – nauczania [[Geografia\|geografii]] oraz właściwej [[Geometria\|geometrii]]. W niektórych szkołach rozszerzano go, na przykład o podstawy [[Biologia\|biologii]] czy [[Historiografia\|historii]]{{odn\|Abelson\|2010\|s=113}}. Większość tekstu podręcznika [[Marcjanus Kapella\|Marcjana Kapelli]] zajmowały opisy krain, historycznych miejsc i związanych z nimi faktów. Dopiero w ostatnich akapitach omówione zostały definicje [[Prosta\|linii]], [[trójkąt]]a, [[kwadrat]]u, [[Okrąg\|okręgu]], [[ostrosłup]]a i [[Stożek (bryła)\|stożka]]{{odn\|Abelson\|2010\|s=114}}. Natomiast w podręczniku [[Anicius Manlius Severinus Boethius\|Boecjusza]] proporcje były odwrotne{{odn\|Abelson\|2010\|s=115}}. ~~Mylne twierdzenie, że podczas kursu sztuk uczono o płaskiej Ziemi, wywodzi się od pisarzy okresu [[Oświecenie (epoka)\|oświecenia]].~~ Chociaż w starożytności i średniowieczu niektórzy autorzy byli przeciwnikami nauki o kulistości Ziemi, podręczniki jednoznacznie opisywały to zjawisko. Twierdzenie, że Ziemia jest kulą, znalazło się między innymi w pracach [[Marcjanus Kapella\|Marcjana Kapelli]], [[Anicius Manlius Severinus Boethius\|Boecjusza]], czy [[Kasjodor]]a. Jedynie [[Izydor z Sewilli]], w jednym z miejsc swojego dzieła, opisał ją jako okrąg. Szczegóły nauki o kulistości Ziemi opierano przede wszystkim na komentarzu [[Ambrozjusz Teodozjusz Makrobiusz\|Makrobiusza]] do ''[[Sen Scypiona\|Snu Scypiona]]'' [[Cyceron]]a{{odn\|Lewis\|1995\|s=141}}. Na kuli ziemskiej wyróżniano pięć stref, z których dwie – arktyczna i antarktyczna – nie są zamieszkałe z powodu zimna{{odn\|Lewis\|1995\|s=41}}. Między dwiema nadającymi się do zamieszkania strefami umiarkowanymi, rozciąga się strefa gorąca, nie zamieszkana wskutek żaru{{odn\|Strzelczyk\|1972\|s=155}}. Antypodzi, którzy mieszkają w południowej strefie umiarkowanej, nie maja nic wspólnego z mieszkańcami półkuli północnej. Cały znany i zamieszkały świat umieszczony został w tej koncepcji w jednej strefie – północnej umiarkowanej (''temperata habitabilis''){{odn\|Lewis\|1995\|s=41}}. W niektórych szkołach nauczano nie o pięciu, ale siedmiu strefach, gdy strefę gorącą przedzielono rzeką zwaną Oceanem i traktowano jako trzy odrębne strefy{{odn\|Strzelczyk\|1972\|s=155}}.

Sztuki wyzwolone: Różnice pomiędzy wersjami