Birth of the Cool: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne, WP:SK+mSK+ToS
lit.
Linia 22:
Początku Nonetu można się doszukać w małej grupie muzyków, którzy spotykali się w połowie 1947 r. w mieszkaniu aranżera [[Gil Evans|Gila Evansa]]. Miles Davis był w tym czasie muzykiem Kwintetu [[Charlie Parker|Charliego Parkera]] i był bezpośrednio zaangażowany w nadanie koncepcjom Evansa muzycznego kształtu. Obaj spotkali się, gdy Evans poprosił o pozwolenie zaaranżowania kompozycji Milesa "Donna Lee" dla [[Claude Thornhill]] Orchestra. Thornhill nagrał tę kompozycję w listopadzie 1947 r.
 
Grupa Davisa zaczęła realizować te nowe współprzenikające się idee. PrzedPrzede wszystkim rozwinięto szczególny sposób pisania, który zachowywał świeżość i bezpośredniość improwizowanej muzyki, która zachowała niektóre elementy [[bebop]]u, zwłaszcza ze stylu w jakim grał Parker i łączyła to z nowymi praktykami – lekką, pozbawioną wibrata tonalnością i bardziej subtelnym od bopowców podejściem do rytmu. Starano się także nawet poszerzyć kolorystyczną i strukturalną paletę dużych orkiestr i zastosować ją w małych grupach. Głównym celem było stworzenie zrównoważonej, płynnej integracji pomiędzy elementami napisanymi i improwizowanymi w dużo większym stopniu niż robiono to w bopie. Szczególna aranżacja prowadziła improwizującego muzyka i równocześnie "zakotwiczała" go, tak iż spodziewano się, że solista rozwiąże tę improwizację w ścisłym odniesieniu do następującego po niej napisanego segmentu utworu.
 
Utwory składające się na ten album zostały nagrane przez grupę, która przeszła do historii muzyki jako Miles Davis Nonet. Chociaż wszystkie nagrania dokonane przez Nonet – czyli zaledwie jedenaście – zostały wydane dopiero w 1957 r., to wcześniej część z nich została wydana na singlach a wreszcie osiem utworów wydano na 10-calówce (longplay jeszcze nie został wynaleziony) Capitolu w serii ''Classics in Jazz'' pod katalogowym numerem H-459.