Ambiwalencja suicydalna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
z Kovacs&Beck77 |
z {{r|Kovacs&Beck77}} |
||
Linia 1:
'''Ambiwalencja suicydalna''' (ang. ''suicidal ambivalence'') – występowanie u osób samobójczych chęci życia i chęci śmierci zarazem{{r|Bryan&16}}.
Bryan i inii definiują ambiwalencję suicydalną jako względną równowagę między chęcią życia a chęcią śmierci. Zauważają oni, że wydawać by się mogło, osoby w ryzyku samobójczym cechować się będą głównie chęcią śmierci. Tymczasem obok pragnienia zakończenia życia występuje u nich również chęć jego kontynuowania, osoby takie przejawiają ambiwalencję w stosunku do życia i śmierci, co zauważono już w latach 60. XX wieku{{r|Bryan&16}}. Kovacs i Beck w 1977 określali ten pogląd mianem ''internal struggle hypothesis'' (hipotezą wewnętrznej walki). Potwierdzili ją badaniem, w którym połowa osób hospitalizowanyc po próbie samobójczej podawała wewnętrzną dyskusję odnośnie życia i śmierci, 40% skłaniało się ku śmierci, a 9% wyrażało wolę życia{{r|Kovacs&Beck77}}
Ambiwalencja samobójcza stanowi predyktor zachowań suicydalnych. Ryzyko samobójcze zależy od względnej równowago pomiędzy chęcią życia a pragnieniem jego zakończenia{{r|Bryan&16}}. Osoby skłaniające się bardziej ku śmierci umierały w jednym z badań 6,5 raza częściej niż ambiwalentne w tym względzie lub zorientowane raczej ku życiu{{r|Brown&05}}. O'Connor i współpracownicy podjęli nawet próbę podziały osób samobójczych w oparciu o ambiwalencję suicydalną. W grupie osób o przeważającej chęci śmierci pacjenci istotnie częściej podawali próby samobójcze w przeszłości, niż osoby ambiwalentne bądź z przeważającą chęcią życia. Grupy różniły się także poziomem bezradności i subiektywnie postrzeganego ryzyka samobójczego{{r|O'Connor&12}}.
| |||