Eugen Sandow: Różnice pomiędzy wersjami

Eugene Sandow (właściwe nazwisko Friedrich Wilhelm Muller) urodził się 2 kwietnia 1867 r. w Królewcu w [[Prusy Wschodnie|Prusach Wschodnich]] (obecny [[Kaliningrad]]), który wówczas należał do [[Królestwo Prus|Królestwa Prus]]. W dzieciństwie niczego mu nie brakowało. Jego ojciec był jednym z najbardziej cenionych złotników i chętnie wydawał pieniądze na edukację syna. Muller początkowo w ogóle nie interesował się sportem. Jego ulubionym zajęciem było przesiadywanie w bibliotece i zgłębianie wiedzy w zakresie nauk matematyczno-przyrodniczych.

Przełomowy moment w jego życiu nastąpił, gdy miał 15 lat i pojechał z tatą na wycieczkę do Rzymu[[Rzym]]u. To tam pierwszy raz zobaczył rzeźby i obrazy przedstawiające walki gladiatorów oraz postaci znanych z mitologii greckiej i rzymskiej, które eksponowały muskularne sylwetki. Kilkanaście dni później chłopak rozpoczął treningi siłowe. Muller zaczynał od ćwiczeń hantlami, które ważyły zaledwie dwa kilogramy. Trzy lata później potrafił dźwigać jednorącz ponad głowę kulolaski o wadze 100 kg i wstąpił do cyrku. W tych czasach obok popisów akrobatów organizowano tam konkursy siłaczy. Rodzicom nie podobał się nowy pomysł na życie syna, dlatego przestali opłacać mu studia w [[Bruksela|Brukseli]]. Młody sportowiec nie zamierzał jednak ulegać presji. Walczył jako zapaśnik, żeby zarobić na utrzymanie, choć wkrótce nabawił się kontuzji ręki i musiał zakończyć „karierę”. W międzyczasie Mueller zmienił imię i nazwisko na Eugene Sandow. W ten sposób chciał pokazać, że ma wciąż ogromny szacunek dla taty, który nie życzył sobie, aby szargano jego nazwisko w cyrku.

O siłaczu z Niemiec po raz pierwszy zrobiło się głośno, gdy wyjechał do [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] w 1889 roku. Po kilkunastu miesiącach współpracy z [[Ludwig Durlacher|Louisem Attilą]], który poprawił jego sylwetkę i siłę, wystartował w show strongmanów Sampsona i Cyklopsa. Na deskach londyńskich teatrów proponowali 500 funtów dla każdego, kto się z nimi zmierzy i wygra. Sandow bez problemu zgarnął całą pulę. Stał się sensacją. Kilka tygodni później pobił rekord świata, podnosząc z przysiadu ponad 120 kg. – Od głowy po stopy nie znajdziesz skazy na jego ciele. Jego rysy twarzy są klasyczne, jego głowa zgrabna i wyważona, wznosi się nad białą i naprężoną szyją. Ramiona ma ogromnie rozległe i na każdej kończynie – od rąk po łydkę – prężą się muskuły – pisała o nim jedna z gazet. Tuż przed przeprowadzką do [[Nowy Jork|Nowego Jorku]], Sandow występował m.in. przed przyszłym królem Wielkiej Brytanii [[Edward VII|Edwardem VII]]. Ten nie mógł się nadziwić, gdy patrzył na człowieka, który gołymi rękami podnosił ogromne ciężary.

W 1893 roku Sandow postanowił zrobić kolejny krok w karierze i przeniósł się do [[Stany Zjednoczone|USA]]. Na początku jego amerykański sen się nie spełniał. Wszystko zmieniło się, gdy [[Florenz Ziegfeld]] (twórca produkcji rewiowych na [[Broadway (teatr)|Broadwayu]]) zauważył, jak kobiety reagują na Sandowa podczas występów na scenie i wziął go pod swoje skrzydła. Ziegfeld nauczył Niemca sztuki pozowania oraz nawiązywania kontaktu z publicznością i oddziaływania na nią. Dodał do jego repertuaru kilka nowych numerów, w tym zrywanie łańcucha, który był zawieszony wokół jego szyi. Na koniec załatwił występ na światowej wystawie w [[Chicago]]. Program Sandowa zapowiadano na plakatach jako występ „perfekcyjnego mężczyzny”, „największej sensacji wieku” oraz „najsilniejszego człowieka na ziemi”. To działało na wyobraźnię ludzi, którzy wykupili wszystkie bilety. Przez kolejne miesiące pokazy Niemca gromadziły tysiące ludzi. Sandow organizował również prywatne imprezy dla najzamożniejszych. Kiedy uznał, że nie ma już żadnej konkurencji na świecie, walczył z prawdziwym lwem i go pokonał. Ciągła presja i natłok obowiązków sprawiły, że Sandow wpadł w dołek psychiczny. W pokonaniu depresji pomogła mu Blanche Brookes, z którą później się ożenił i wrócił do Anglii.

Z dala od świateł jupiterów niemiecki siłacz napisał pięć książek i zaczął pomagać innym w osiągnięciu wymarzonej sylwetki. Jego pierwsza siłownia była skierowana głównie do arystokracji i gwarantowała efekty w trzy miesiące. Potem powstawały kolejne, także dla tych biedniejszych. Treningi Sandowa jak na tamte czasy były czymś rewolucyjnym. – Przed nim nikt nie powtarzał danego ćwiczenia więcej niż dwa razy. Sandow był pierwszym, który kazał ćwiczyć po 50 razy to samo. Zamiast ciężkich odważników, wprowadził lżejsze, by móc robić całe serie – tłumaczył Arnold Schwarzenegger. Na siłowniach Niemiec nie poprzestawał. Zaczął wydawać magazyn poświęcony diecie i treningom. Listy z prośbą o rady pisali do niego ludzie z całego świata, w tym m.in. prezydent Stanów Zjednoczonych, [[Franklin Delano Roosevelt]], czy jeden z ojców polskiej niepodległości, [[Ignacy Jan Paderewski]].

W 1901 roku Sandow zorganizował pierwsze w historii zawody kulturystyczne w [[Royal Albert Hall]] w Londynie. Na trybunach nie brakowało sław, jak np. sir [[Arthur Conan Doyle|Arthura Conana Doyle’a]], autora książek o [[Sherlock Holmes|Sherlocku Holmesie]].

W kolejnych latach jego sława rosła. Sandow produkował gorsety i damską bieliznę pod swoim nazwiskiem, później również cygara, kakao i czekoladę. Do tego wspierał organizację igrzysk[[Letnie olimpijskichIgrzyska Olimpijskie 1908|Igrzysk Olimpijskich w 1908 roku]] i finansował ekspedycję, której celem było zdobycie [[biegun południowy|bieguna południowego]]. Imperium biznesowe siłacza zaczęło się walić po wybuchu [[I wojna światowa|pierwszej wojny światowej]]. Sandow miał już brytyjskie obywatelstwo, ale ludzie zaczęli mu wypominać, że pochodzi z Niemiec i przestali przychodzić do jego siłowni, a sklepikarze odmawiali sprzedawania jego produktów.