Jan Berner: Różnice pomiędzy wersjami

|data urodzenia = [[2 marca]] [[1932]]

|data śmierci = [[31 marca]] [[2020]]

|odznaczenia = {{order|OOP|KKO}} {{order|OOP|KK}} {{order|KZ|S}} {{order|PEP}}

'''Jan Berner''' (ur. [[2 marca]] [[1932]] w [[Pabianice|Pabianicach]], zm. [[31 marca]] [[2020]]<ref>{{Cytuj stronę|url=https://epainfo.pl/nie-zyje-profesor-jan-berner-byly-prezydent-pabianic/|tytuł=Nie żyje profesor Jan Berner – były prezydent Pabianic|data=31 marca 2020|opublikowany=epainfo.pl|data dostępu=31 marca 2020}}</ref> tamże) – [[Polska|polski]] chirurg, profesornauczyciel naukakademicki medycznychi samorządowiec, nauczycielprofesor akademickinauk medycznych, w latach 2002–2006 [[Prezydent miasta|prezydent]] Pabianic.

Syn Stefana Bernera i Aleksandry z domu Dawidziak. Okres jego nauki szkolnej przypadł na lata [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Kształcił się w ramach [[Tajne nauczanie|tajnego nauczania]]. Od 1944 był łącznikiem [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]] i następnie organizacji [[Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość|Wolność i Niezawisłość]], nosił pseudonimy ''Zuch'' oraz ''Huzar''. Po wojnie uczęszczał do Gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Pabianicach, gdzie w 1950 zdał egzamin maturalny. Równolegle uczęszczałkształcił dosię w Szkołyszkole Muzycznejmuzycznej, ucząc się gry na skrzypcach.

W latach 1950–1955 studiował na Wydziale Lekarskim [[Akademia Medyczna w Łodzi|Akademii Medycznej w Łodzi]], igdzie uzyskał dyplom lekarza.

Po stażu podyplomowym podjął pracę w Szpitalu Miejskim w Pabianicach, następnie również w Miejskiejmiejskiej Poradniporadni Chirurgicznejchirurgicznej i w stacji pogotowia ratunkowego. Zajmował się też medycyną przemysłową, ogólną i sportową. Specjalizację I stopnia w dziedzinie [[Chirurgia|chirurgii]] uzyskał w 26 września 1960. W 1962, dzięki stypendium ministra zdrowia, przeszedł do III Kliniki Chirurgicznej AM w Łodzi, gdzie 26 czerwca 1965 obronił pracę [[Doktor (stopień naukowy)|doktorską]], a 29 kwietnia 1966 uzyskał II stopień specjalizacji z [[Chirurgia|chirurgii]].

Stopień [[Habilitacja|doktora habilitowanego]] nauk medycznych uczelniauzyskał nadałana mumacierzystej uczelni 12 czerwca 1973. W 1978 został mianowany kierownikiem Kliniki Chirurgii Onkologicznej AM w Łodzi. Nominację na [[Profesor nadzwyczajny|profesora nadzwyczajnego]] otrzymał 16 listopada 1984. W latach 1981–1987 był dwukrotnie wybierany na [[Dziekan (szkołaszkolnictwo wyższawyższe)|dziekana]] Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Łodzi. W 1985 otrzymałzostał tytuł[[profesor naukowyzwyczajny|profesorem profesorazwyczajnym]]. W latach 1990–1996 również przez dwie kadencje pełnił funkcję [[rektor]]a tejAM uczelniw Łodzi<ref>{{Cytuj stronę|url=https://archive.is/LEXMf|tytuł=Rektorzy Akademii Medycznej|opublikowany=umed.lodz.pl|data dostępu=26 października 2011}}</ref>. Od 1988 do 1990 pracował w [[Libia|Libii]], pełniąc funkcję dyrektora Polskiegopolskiego Zespołuzespołu Medycznegomedycznego w tamtejszych szpitalach w Zawii, [[Sabrata|Sabratha]], Surmanie i Zakrze. Po powrocie do kraju 16powrócił styczniado 1992pracy objąłna stanowiskouczelni [[Profesorna zwyczajny|profesorastanowisku zwyczajnego]]profesorskim. W latach 1993–1995 był członkiem Rady ds. Ochrony Zdrowia działającej przy Prezydencieprezydencie RzeczypospolitejRP. Od 1996 kierował również Katedrą Onkologii AM w Łodzi. Na emeryturę przeszedł w 2002, pozostał jednocześnie czynny zawodowo.

W swoich badaniach naukowych był pionierem w Polsce operacji oszczędzającej w leczeniu chorych na [[Rak sutka|raka piersi]] i badaniach nad [[Czerniak (nowotwór)|czerniakiem]]. Zajmował się technikami operacyjnymi tętnic obwodowych, w tym z wykorzystaniem polskich biomateriałów. Opublikował ponad 200 prac naukowych w kilku językach. Był promotorem czternastukilkunastu doktoratów ioraz recenzentem licznych rozpraw doktorskich i habilitacyjnych. Pod jego kierownictwem 26ponad 25 lekarzy otrzymało specjalizację I stopnia z zakresu [[Chirurgia|chirurgii]], a około 20 lekarzy specjalizację II stopnia w dziedzinie [[Chirurgia onkologiczna|chirurgii onkologicznej]]. Przez dwie kadencje pełnił funkcję wiceprezesa zarządu [[Łódzkie Towarzystwo Naukowe|Łódzkiego Towarzystwa Naukowego]]. OtrzymałUzyskał członkostwo Towarzystwaw Towarzystwie Chirurgów Polskich, PolskiegoPolskim TowarzystwaTowarzystwie Chirurgii Onkologicznej, PolskiegoPolskim TowarzystwaTowarzystwie OnkologicznegoOnkologicznym, European Organisation for Research and Treatment of Cancer, International College of Surgeons, Europejskiegoeuropejskim i Światowegoświatowym Towarzystwatowarzystwie Chirurgówskupiającym Onkologówchirurgów onkologów. Współpracował z KlubemFederacją Stowarzyszeń Amazonek„Amazonki”.

Uprawiał wyczynowo [[sport motorowy]], jakobył członekczłonkiem [[Polski Związek Motorowy|Polskiego Związku Motorowego]], a także klubów [[PTC Pabianice]] i MRKS Włókniarz. Kilkakrotnie zdobył mistrzostwo okręgu łódzkiego. Brał też udział w rajdach międzynarodowych, zdobywając łącznie około 50 medali. Był również członkiem [[Aeroklub Polski|Aeroklubu]] Łódzkiego (od 1953), gdzie ukończył kurs [[Szybowiec|szybowcowy]] I i II stopnia.

Odznaczony m.in. Srebrnym [[Krzyż Zasługi|Krzyżem Zasługi]] (1971), Krzyżem Kawalerskim (1986) i Komandorskim (1998)<ref>{{Monitor Polski|1998|20|303}}</ref> [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]], medalem [[Pro Ecclesia et Pontifice]] (1996). Otrzymał tytuł doktora [[DoctorDoktor honoris causa|''honoris causa'']] Uniwersytetu[[Université im.de Claude’aLyon BernardaI|Université w [[Claude-Bernard-Lyon-I]]ie (1997), a także tytuł honorowego obywatela Pabianic (2002). Wyróżniany przez środowiska kombatanckie, a także honorowymi odznakami [[Polski Czerwony Krzyż|Polskiego Czerwonego Krzyża]] i Polskiego Związku Motorowego.

* {{Ludzie nauki|44110}} [dostęp|data dostępu=13 grudnia 2010].}}

* Leszek Woźniak, ''Sylwetki łódzkich uczonych. Zeszyt 65. Profesor Jan Berner'', Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Łódź 2002.