Wilhelm Kollmann: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
przypis |
przypisy |
||
Linia 1:
{{Biogram infobox
|imię i nazwisko org =
|grafika = Wilhelm Kollmann.jpg
|opis grafiki = Wilhelm Kollmann
|data urodzenia = [[14 marca]] [[1839]]
|miejsce urodzenia = Wehringhausen
|data śmierci = [[23 sierpnia]] [[1913]]
|miejsce śmierci = [[Baden-Baden]]
|zawód = hutnik, inżynier
|narodowość = niemiecka
|odznaczenia =
|commons =
|www =
|małżeństwo =
|miejsce spoczynku =
}}
'''Wilhelm Kollmann''' (ur. [[14 marca]] [[1839]] w Wehringhausen koło [[Hagen]], zm. [[23 sierpnia]] [[1913]] w [[Baden-Baden]]){{odn|Fuchs|s=242}} – niemiecki przemysłowiec, pierwszy dyrektor [[Huta Batory|Bismarckhütte]] (późniejsza Huta Batory), szczególnie zasłużony dla rozwoju [[Chorzów-Batory|Chorzowa-Batorego]].
== Życiorys ==
Był synem nauczyciela szkoły
Uczęszczał do szkoły ludowej prowadzonej przez ojca, a następnie do wyższej szkoły obywatelskiej w [[Hagen]] i okręgowej szkoły rzemieślniczej w Hagen, gdzie w 1857 zdał końcowe egzaminy{{odn|Fuchs|s=243}}.
Był trzykrotnie żonaty. Imienia pierwszej żony nie znamy, druga nazywała się Therese, a trzecia Sara Wolff (zm. 1944). Miał co najmniej jedną córkę, nie znaną z imienia. Wyszła za mąż za Emila Marxa (ur. 1858, zm. 1907), późniejszego pracownika [[Huta Batory|Bismarckhütte]].
Linia 13 ⟶ 28:
== Przemysłowiec ==
Kollmann rozpoczął pracę w hucie żelaza Funcke & Elbers w Hagen zaraz po zdanych egzaminach, w wieku 18 lat{{odn|Fuchs|s=243}}. Doświadczenie zdobywał w przemysłowych regionach Belgii i północnej Francji, gdzie został wysłany przez pracodawcę w celu zapoznania się z nowymi osiągnięciami w procesie [[pudlingowanie|pudlingowania]]{{odn|Fuchs|s=244}}. Po powrocie objął stanowisko kierownika zakładu w Funcke & Elbers. W 1863 roku przeprowadził się do [[Graz]]u {{odn|Fuchs|s=244}}, gdzie pracował do 1865.
Pomimo kierowniczego stanowiska pracował jako ślusarz, tokarz, monter i pudler, aby zdobyć jak najpełniejszą wiedzę na temat obróbki żelaza{{odn|Fuchs|s=244}}.
Dzięki sukcesom w zarządzaniu i rozbudowie Huty Baildon, w 1873 zarząd „Kattowizer Aktiengeselschaft für Eisenhüttenbetrieb” (Katowicka Spółka Akcyjna dla Hutnictwa Żelaza) powierzyła Kollmannowi zadanie budowy nowej huty w [[Chorzów-Batory|Hajdukach Górnych]].▼
W 1865 Kollmann przeprowadził się na Górny Śląsk, gdzie został zatrudniony na stanowisku mistrza hutnictwa w [[Huta Baildon|Hucie Baildon]]{{odn|Fuchs|s=245}}. W tym samym roku Hutę Baildon zakupił [[Wilhelm Hegenscheidt]], który awansował Wilhelma Kollmanna na stanowisko dyrektora. W ciągu następnych lat udało się Kollmannowi rozbudować i zmodernizować zakład{{odn|Fuchs|s=246}}.
Kollmann z zapałem zabrał się do budowy nowego zakładu, który na jego prośbę nazwano [[Huta Batory|Bismarckhütte]]. Pomimo [[Panika roku 1873|kryzysu]], który rozpoczął się po paru miesiącach od powstania zakładu, huta rozwijała się, była wypłacalna, a jej wyroby zyskiwały renomę na całym świecie. Głównym rynkiem zbytu w tamtym okresie było [[Imperium Rosyjskie]].▼
▲Dzięki sukcesom w zarządzaniu i rozbudowie Huty Baildon, w 1873 zarząd „Kattowizer Aktiengeselschaft für Eisenhüttenbetrieb” (Katowicka Spółka Akcyjna dla Hutnictwa Żelaza) powierzyła Kollmannowi zadanie budowy nowej [[Huta Batory|huty]] w [[Chorzów-Batory|Hajdukach Górnych]]{{odn|Fuchs|s=246}}.
Wilhelm Kollmann zrezygnował z kierownictwa Bismarckhütte w 1908 r. i został członkiem rady nadzorczej.▼
▲Kollmann z zapałem zabrał się do budowy nowego zakładu, który na jego prośbę nazwano [[Huta Batory|Bismarckhütte]]{{odn|Fuchs|s=247}}. Pomimo [[Panika roku 1873|kryzysu]], który rozpoczął się po paru miesiącach od powstania zakładu, huta rozwijała się, była wypłacalna, a jej wyroby zyskiwały renomę na całym świecie. Głównym rynkiem zbytu w tamtym okresie było [[Imperium Rosyjskie]].
▲Wilhelm Kollmann
== Polityk i handlowiec ==
Wilhelm Kollmann działał również w obszarze polityki gospodarczej. Walczył z polityką wolnego handlu, a dzięki przyjaźni z [[Otto von Bismarck|Bismarckiem]], wpływał na sprawy celne.
Doprowadził do utworzenia stowarzyszeń handlowych: śląskiego ''Gauverband für Handelseisen in Schlesien'' (Związek Okręgowy Żelaza na Śląsku) w 1886 r. i
Kollmann był ekspertem podczas opracowywania umów handlowych z Rosją, Austrią i Rumunią. Odegrał również kluczową rolę w ustawodawstwie patentowym [[Cesarstwo Niemieckie|Rzeszy Niemieckiej]]. Był współzałożycielem i wieloletnim członkiem zarządu Izby Gospodarczej w [[Opole|Opolu]].
== Działacz społeczny ==
Dla pracowników i urzędników Bismarckhütte założył
== Upamiętnienie ==
| |||