Chotyniec: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Ten sam autor, tylko zdjęcie nowsze i jeszcze ładniejsze ;) |
m poprawa linków z przekierowań na artykuły |
||
Linia 38:
W XVII wieku, w następstwie ogólnego osłabienia Rzeczypospolitej, Chotyniec padał wielokrotnie ofiarą grabieży ze strony [[Chanat Krymski|Tatarów]], [[Kozacy|Kozaków]] i band niepłatnego wojska. I tak w czerwcu 1624 roku Tatarzy splądrowali wieś niszcząc ''10 ¼ łana, 11 gospodarstw zagrodników, dwór, 3 karczmy oraz młyn o 2 kołach''<ref>A. Gliwa, ''Najazd tatarski na ziemię przemyską w 1624 roku'', W: Rocznik Przemyski, t. XLI, Przemyśl 2005, z.1 Historia Wojskowości, Aneks: Wykaz wsi ziemi przemyskiej spustoszonych podczas napadu tatarskiego z 1624 r. wraz z obiektami zniszczonymi, s. 54–70.</ref>. Kolejny najazd tatarski dotknął wieś jesienią 1629 roku<ref>A. Gliwa, ''Jesienny najazd Tatarów krymskich i budżackich na Rzeczpospolitą w 1629 r. i jego skutki na terenie ziemi przemyskiej'', W: Rocznik Przemyski, t. XLIII, Przemyśl 2007, z. 1 Historia Wojskowości, s. 121–122.</ref>. Z kolei jesienią 1648 roku, po wybuchu [[Powstanie Chmielnickiego|powstania Chmielnickiego]], posuwający się od strony [[Krakowiec|Krakowca]] i [[Wielkie Oczy|Wielkich Oczu]] Kozacy, prawdopodobnie pod dowództwem pułkownika Kapustyńskiego, splądrowali Chotyniec. Zaznaczono, że wraz z Kozakami w grabieży wsi wzięli udział rządni ''ludzkiego towaru'' Tatarzy<ref>J. Bazak, ''Klęski elementarne w dziejach Radymna i okolic w XVII i pierwszej połowie XVIII wieku,'' W: Rocznik Stowarzyszenia Miłośników Jarosławia t. XVII 2008, Jarosław 2008, s. 7.</ref>. We znaki mieszkańcom dał się również najazd wojsk siedmiogrodzkich [[Jerzy II Rakoczy|Jerzego II Rakoczego]] wspomaganych przez Kozaków w czasie [[Potop szwedzki|potopu szwedzkiego]]<ref>Tamże, s. 8–9.</ref>. Rozmiar zniszczeń uwidacznia [[lustracja]] województwa ruskiego z lat 1661–1665 podając, że w Chotyńcu z ''15 łanów pozostało zaledwie 2 ¼, a inne pusto leżały, 2 karczmy spustoszały, przed wojną było 50 poddanych teraz 24''<ref>K. Arłamowski, W. Kopeć, ''Lustracja województwa ruskiego…'', s. 86.</ref>. Dzieła zniszczenia dopełnił kolejny najazd Tatarów w październiku 1672 roku. Straty oceniona na ¾ zabudowy<ref>A. Gliwa, ''Wykaz zniszczeń we wsiach i miastach ziemi przemyskiej po najeździe tatarskim z 1672 roku'', cz. II, W: Prace Historyczno–Archiwalne, t. XIV, Rzeszów 2004, s. 151.</ref>. Po zniszczeniach Chotyniec zawsze się jednak odbudowywał.
W 1772 roku, w wyniku [[I rozbiór Polski|I rozbioru Polski]], wraz z całą [[Królestwo Galicji i Lodomerii|Galicją]] znalazł się w granicach [[Austria|Austrii]]. Pochodzący z połowy XIX wieku plan katastralny wskazuje na istnienie [[Przysiółek|przysiółków]] – [[Chałupki Chotynieckie]], Załazie, Dąbrowa, Spokojówka oraz U Szczebla. W tym czasie zabudowa wsi była wyłącznie drewniana i głównie skoncentrowana w centrum wyznaczonym przez [[Cerkiew (budynek)|cerkiew]]<ref>''Chotyniec sammt den Ortschaften Chałupki Chotynieckie, Dąbrowa, Spokojówka, U Szczerba u. Zalazie in Galizien'', Archiwum Państwowe w Przemyślu, Zespół: Archiwum Geodezyjne, Sygnatura: 56/126/0/0/251M.</ref>. W latach 1850–1851 Chotyniec liczył 1174 mieszkańców, w zdecydowanej większości [[Kościół
W okresie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] walki o San spowodowały znaczne straty w zabudowie wsi m.in. zniszczeniu uległa cerkiewna dzwonnica. Pozostałością wspomnianych walk jest także cmentarz wojenny położony w osadzie [[Łapajówka (gmina Radymno)|Łapajówka]] (dawniej Spokojówka). W okresie [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]], do 31 lipca 1934 roku, Chotyniec był samodzielną gminą wiejską. Natomiast, 1 sierpnia 1934 roku, wieś administracyjnie weszła w skład gminy [[Gnojnice (Ukraina)|Gnojnice]] w [[Powiat jaworowski|powiecie jaworowskim]] [[Województwo lwowskie|województwa lwowskiego]]<ref>Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 14 lipca 1934r. o podziale powiatu jaworowskiego w województwie lwowskiem na gminy wiejskie. W: Dz.U. 1934 nr 64, poz. 544.</ref>. Przed II wojną światową Chotyniec był dużą wsią zamieszkaną głównie przez Ukraińców. Po wojnie obszar ten był polem działania [[Ukraińska Powstańcza Armia|UPA]], a większa część ludności Chotyńca pochodzenia ukraińskiego (ok. 740 osób) została wysiedlona w ramach [[Akcja „Wisła”|akcji „Wisła”]]. Po 1956 roku do wsi powróciło kilkanaście ukraińskich rodzin<ref name="apolog.098.pl" />.
== Religia ==
Linia 84:
{{ISG|Chotyniec|Chotyniec}}
* {{SgKP|I|641|Chotyniec 1}}
* {{SgKP|XIV|351|Załazie, cz. Chotyńca}}, obecnie przysiółek wsi Chotyniec, [[Radymno (gmina wiejska)|gmina Radymno]], [[powiat jarosławski]], [[województwo podkarpackie]], SIMC 0609391
* Mapa wsi Chotyniec z 1849 roku z miejscowościami [[Chałupki Chotynieckie]], Dąbrowa, Spokojówka, U Szczebla i Załazie w [[Królestwo Galicji i Lodomerii|Galicji]] w zasobach [[Archiwum Państwowe w Przemyślu|Archiwum Państwowego w Przemyślu]]. → http://www.skany.przemysl.ap.gov.pl/show.php?zesp=126&cd=0&ser=0&syg=251M
* Okolice [[Jarosław (województwo podkarpackie)|Jarosławia]], [[Radymno|Radymna]], [[Krakowiec|Krakowca]], [[Przemyśl]]a i [[Mościska|Mościsk]] w 1855 roku w zasobach Archiwum Map [[Wojskowy Instytut Geograficzny|Wojskowego Instytutu Geograficznego]]. → http://maps.mapywig.org/m/K.u.K._maps/series/115K_Adm_Karte_Galizien-Lodomerien/Bl_20_Umgebungen_von_Jaroslau_Radymno_Krakowiec_Przemysl_und_Mosciska.jpg
| |||