Mieczysław Denhoff-Gołogowski: Różnice pomiędzy wersjami

Ur. 8 września 1887 w Warszawie. Był oficerem armii rosyjskiej, w 1917 w stopniu ppor. Po rewolucji lutowej w Rosji działacz [[Związek Wojskowych Polaków|Związku Wojskowych Polaków]], sekretarz Związku Centralnego ZWP. Na Ogólnym Zjeździe Związków Wojskowych Polaków w Rosji, który odbył się w dniach 8 czerwca – 22 czerwca 1917 r. w Piotrogrodzie wybrany do 18-osobowego składu [[Naczelny Polski Komitet Wojskowy|Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego]] (Naczpolu)<ref>A. Miodowski, ''Związki Wojskowych Polaków w Rosji (1917–1918)'', Białystok 2004.</ref><ref>''I-szy Ogólny Zjazd Delegatów Wojskowych Polaków w Piotrogrodzie 25 maja (7 VI) – 9 (22) czerwca 1917 r. Sprawozdanie'', Piotrogród 1917.</ref><ref>A. Miodowski, ''Sprawozdanie z I Ogólnego Zjazdu Delegatów Wojskowych Polaków w Rosji (7.06–22.06.1917 R.)'', „Studia Podlaskie” 2000 [Białystok], t. 10, s. 233–279.</ref>. 17 stycznia 1918 aresztowany przez bolszewików i osadzony w więzieniu w Mińsku, skąd wraz z innymi aresztowanymi członkami Naczpolu uciekł po tygodniu do Bobrujska, gdzie wstąpił do I Korpusu Polskiego<ref>Henryk Bagiński, ''Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920,'' Warszawa 1921, s. 137.</ref>.

Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, jako oficer [[75 Pułk Piechoty (II RP)|75 pułku piechoty]], gdzie dowodził grupą inżynieryjną nr 2<ref>''Spis oficerów rezerwy,'' Warszawa 1922, s. 80.</ref>. 13 sierpnia 1921 zdemobilizowany rozkazem nr 99 w stopniu kapitana<ref>''Dowództwo Okręgu Generalnego Kielce – rozkaz 99, 13 sierpnia 1921,'' s. 10.</ref>. W latach 1924–1925 redaktor „Expressu Pomorskiego” w Toruniu, W 1927 dyrektor teatru w Płocku<ref>Barbara Konarska-Pabiniak, ''Płocczanie o wieszczach w latach 1876–1939,'' „Notatki Płockie” 44/2, 1999, s. 10.</ref>. W latach 30-tych mieszkał w Pabianicach, gdzie należał do grona czołowych działaczy sanacyjnych. Wicedyrektor. Ubezpieczalni Społecznej w Pabianicach, zwolniony z dniem 31 lipca 1937<ref>''Zmiany na innych stanowiskach Ubezpieczalni Społecznych,'' „Przegląd Ubezpieczeń Społecznych” zeszyt 8, sierpień 1937, s. 502.</ref>. W latach 1934–1937 był także prezesem oddziałów Związku Rezerwistów RP i [[Federacja Polskich Związków Obrońców Ojczyzny|Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny]] w Pabianicach. W 1935 delegat do senackiego kolegium wyborczego województwa łódzkiego<ref>''Wybory delegatów do senackiego kolegium wyborczego,'' „Gazeta Pabianicka”, nr 37 z 1 września 1935, s. 1.</ref>.