Elton John: Różnice pomiędzy wersjami

Zahaczając o styl [[disco]] w końcu lat 70. i [[Nowa fala (muzyka)|nową falę]] w początku lat 80., stał się piosenkarzem zrównoważonego [[muzyka pop|popu]] dla dorosłych. W maju 1980 wydał album pt. ''[[21 at 33]]'', azawierający następnieutwory, które napisał z Garym Osborne’em i Tomem Robinsonem oraz – powróciwszy do współpracy – Bernie’em Taupinem. Po premierze płyty wyruszył w kolejną trasę koncertową{{odn|John|2020|s=200}}.

W latach 80. uległ modzie na dźwięki syntetyczne, zaczął też komponować bardziej dynamiczne piosenki, jak np. „[[I’m Still Standing]]”. 13 lipca 1985 wystąpił na koncercie charytatywnym [[Live Aid]] zorganizowanym przez [[Bob Geldof|Boba Geldofa]], wraz z ponad 50 innymi gwiazdami muzyki zebrał ponad 100 mln [[dolar]]ów na rzecz ofiar głodu w Afryce. Ponadto zaangażował się w zbieranie funduszy na walkę z [[zespół nabytego niedoboru odporności|AIDS]], na co wpływ miała wywołana tą chorobą [[śmierć]] jego przyjaciół, [[Ryan White|Ryana White’a]] i [[Freddie Mercury|Freddie’ego Mercury’ego]]. Również w 1985 wraz z [[Dionne Warwick]], [[Gladys Knight]] i [[Stevie Wonder|Steviem Wonderem]] nagrał singel charytatywny „[[That's What Friends Are For]]”, a całkowity dochód z jego sprzedaży przeznaczony został fundacji [[American Foundation for AIDS Research]]. 28 czerwca 1986 wystąpił gościnnie na pożegnalnym koncercie zespołu [[Wham!]] na londyńskim [[Stadion Wembley (1923)|stadionie Wembley]], śpiewając z [[George Michael|George’em Michaelem]] piosenkę „[[Candle in the Wind]]”.