Halicz (góra): Różnice pomiędzy wersjami

Położony jest we wschodniej części grupy [[Tarnica|Tarnicy]], pomiędzy [[Kopa Bukowska|Kopą Bukowską]] a [[Rozsypaniec (1280 m)|Rozsypańcem]]. Jest [[zwornik (geografia)|zwornikiem]] dla biegnącego w kierunku wschodnim grzbietu kulminującego w [[Wołowy Garb|Wołowym Garbie]]{{r|Geoportal}}. Płaska kopa Wołowego, błędnie nazywana Małym Haliczem{{r|Krukar}}, oddzielona jest od Halicza niewielką przełęczą [[Przełęcz Siodło|Sidło]]{{r|Compass}}. Masyw Halicza piętrzy się trójkątną sylwetką ponad kotłem źródłowym [[Wołosaty|Wołosatki]] i doliną górnego [[San]]u{{r|Moskała}}. Zbudowany z twardych [[Piaskowiec|piaskowców]] i [[Łupek|łupków]] krośnieńskich. W partiach szczytowych częste [[Wychodnia|wychodnie]], [[Grzęda (geomorfologia)|grzędy]] i [[Rumowisko skalne|rumowiska skalne]]{{r|słownik}}. Ze wschodniego stoku Halicza, na wysokości 1 2001200 m, wypływa potok o nazwie [[Halicz (potok)|Halicz]], będący lewym [[dopływ]]em Sanu.

Widokowy szczyt budził zainteresowanie turystów. Na początku XX w. wprost na połoninę Halicza prowadziła jezdna droga od cerkwi w [[Tarnawa Niżna|Tarnawie Niżnej]]{{r|Orłowicz}}. Pierwszy szlak turystyczny na Halicz wyznakowano kolorem niebieskim w 1933 z [[Sianki|Sianek]]. Także z Sianek w 1909 dokonano pierwszego zimowego wejścia na Halicz{{r|Kłos}}. W okresie powojennym Halicz przez długie lata był końcowym punktem [[Główny Szlak Beskidzki|Głównego Szlaku Beskidzkiego]] i wejść można było na niego z [[Ustrzyki Górne|Ustrzyk Górnych]]. Jego trasę z [[Komańcza|Komańczy]] do Halicza wytyczyła w 1953 dwuosobowa ekipa z [[Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze|PTTK]] z Krakowa [[Władysław Krygowski]] i [[Edward Moskała]]{{r|Moskała2}}. W 1975 szlak przedłużono z Halicza na Rozsypaniec{{r|Kłos}}, a w 1980 dalej do Wołosatego{{r|Starakiewicz}}. 5 sierpnia 1953, korzystając z urlopu naukowego, szczyt zdobył [[Jan Paweł II|ks. dr Karol Wojtyła]], wędrując z Ustrzyk Górnych{{r|Potocki}}.