Front Wołchowski: Różnice pomiędzy wersjami

Front Wołchowski rozwinął się na odcinku pomiędzy m. Lubaniem a m. Nowogrodem przeciwko części [[III Rzesza|niemieckiej]] [[Grupa Armii Północ|Grupy Armii „Północ”]]. Brał udział w końcowej fazie operacji tichwińskiej, która przesądziła o porażce niemieckiego planu całkowitej blokady [[Leningrad]]u. W okresie od stycznia do kwietnia [[1942]] roku wraz z Frontem Leningradzkim i [[Front Północno-Zachodni|Frontem Północno–Zachodnim]] uczestniczył w nieudanej operacji okrążenia niemców Niemców rejonie Lubania. 23 kwietnia [[1942]] roku został przekształcony w Wołchowską Grupę Operacyjną Frontu Leningradzkiego. 8 czerwca [[1942]] roku zostajeodtworzony ponownie odtworzony (dwc. gen. K. Mierieckow ). W sierpniu tego roku przeprowadził wraz z Newską Grupą Operacyjną Frontu Leningradzkiego operację w rejonie miasta Siniawina, która związała znaczne siły niemieckie. 12 stycznia [[1943]] dokonał wraz z Frontem Leningradzkim przełamania niemieckiego frontu na odcinku 18 Armii w pobliżu [[Szlisselburg]]a, w wyniku czego na południe od jeziora [[Ładoga]] powstał korytarz szerokości od 8 do 10 km łączący Leningrad z resztą kraju. W dniach od 14 stycznia do 1 marca [[1943]] roku razem z Frontem Leningradzkim i 2 Frontem Bałtyckim uczestniczył w operacji leningradzko-nowogrodzkiej przeciwko GA ”Północ”. 15 lutego [[1944]] roku rozwiązany w związku ze skróceniem linii frontu. Jego jednostki zostały podzielone pomiędzy sąsiedni Front Leningradzki i 2 Front Bałtycki.