Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Przemyślu

Cerkiew pod wezwaniem Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicyprawosławna cerkiew konkatedralna[1] i parafialna w Przemyślu. Należy do dekanatu Przemyśl diecezji przemysko-gorlickiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Cerkiew Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy
A-445 z dnia 07.06.1983.
konkatedra
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Przemyśl

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Diecezja

przemysko-gorlicka

Wezwanie

Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy

Wspomnienie liturgiczne

15/28 sierpnia

Położenie na mapie Przemyśla
Mapa konturowa Przemyśla, w centrum znajduje się punkt z opisem „Przemyśl, cerkiew Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Przemyśl, cerkiew Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Przemyśl, cerkiew Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy”
Ziemia49°47′23,3″N 22°47′42,1″E/49,789806 22,795028

Cerkiew mieści się przy ulicy Wilczańskiej 24.

Świątynia murowana, o trzech kopułach. Wzniesiona po 1887 w miejscu dawnej cerkwi drewnianej, jako cerkiew greckokatolicka.

Zniszczona po II wojnie światowej, odnowiona w latach 1982–1984. Obok cerkwi znajduje się dzwonnica z zabytkowymi dzwonami z drugiej połowy XVIII w. oraz cmentarz.

Na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 2009 o uregulowaniu stanu prawnego niektórych nieruchomości pozostających we władaniu Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego świątynia stała się wyłączną własnością Kościoła prawosławnego, natomiast Kościół greckokatolicki otrzymał odszkodowanie od Skarbu Państwa[2].

W marcu 2011 nieznani sprawcy włamali się do cerkwi i zrabowali dwa krzyże, kielich i patenę. Została zniszczona kadzielnica. Straty oszacowano na 10 tys. zł.

Cerkiew, dzwonnicę i cmentarz wpisano do rejestru zabytków 7 czerwca 1983 pod nr A-445[3].

Przypisy edytuj