Diagoras z Rodos
Diagoras z Rodos (V w. p.n.e.) – grecki pięściarz z Ialysos na wyspie Rodos, pochodzący ze znakomitego tam rodu Eratydów założonego przez Kalianaksa[1].
Zwyciężał w zawodach pięściarskich podczas wszystkich ważnych agonów ogólnogreckich (w tym w igrzyskach olimpijskich z 464 p.n.e). Jego sukces w Olimpii opisywał Pindar w VII Odzie olimpijskiej[2], sławiąc go jako „męża co w boksie osiągnął szczyty”[3]. Dzięki temu wiadomo dokładnie, gdzie jeszcze Diagoras odnosił zwycięstwa: na Rodos (dwukrotnie), w Koryncie (czterokrotnie), w Nemei i Atenach (wielokrotnie), w Argos, Arkadii i Pellene na Peloponezie, w Tebach (Beocja), na Eginie i w Megarach na Przesmyku Korynckim[4]. Podobnych rekordzistów starożytni Grecy wyróżniali mianem periodoników. Do legendy starożytnych igrzysk w Olimpii przeszło głośne wydarzenie, gdy jako senior został uroczyście obniesiony wokół stadionu na ramionach synów po zwycięstwach, jakie obaj odnieśli w swych konkurencjach. Jeden z widzów miał wówczas zakrzyknąć: „Umrzyj teraz Diagorasie, bo mógłbyś już tylko wznieść się na Olimp”. Spełniony starzec natychmiast zmarł na atak serca[5].
Posąg Diagorasa jako olimpionika wzniesiono w świątyni w Altis. O wybitnym zawodniku wspominał również Pauzaniasz, przekazując jednocześnie informacje o uzdolnionych sportowo jego potomkach: synowie odnosili sukcesy w pięściarstwie i pankrationie, natomiast wnukowie zawodnika z sukcesami brali udział w zawodach pięściarskich[6]. Słynne zdarzenie publicznego obnoszenia Diagorasa na ramionach przez zwycięskich synów przypomina też Cyceron w Rozmowach tuskulańskich (Tusculanae disputationes I, 111).
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Pindar: Wybór poezji (opr. A. Szastyńska-Siemion). Wrocław-Kraków: Ossolineum, 1981, s. 45-51. ISBN 83-04-00368-6.
- ↑ Mała encyklopedia kultury antycznej A-Z. Zdzisław Piszczek (red.). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 187. ISBN 83-01-03529-3.
- ↑ Pindar: Wybór poezji: Olimpijska VII, w. 125.
- ↑ Pindar: Wybór poezji: Olimpijska VII, w. 113-122.
- ↑ Judith Swaddling: Starożytne igrzyska olimpijskie. Poznań: Wydawnictwo Axis, 2004, s. 81. ISBN 83-912572-2-3.
- ↑ Dariusz Słapek: Sport i widowiska w świecie antycznym. Kompendium. Kraków-Warszawa: Wydawnictwo Homini SC & Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2010, s. 231-2. ISBN 978-83-61568-60-5.