Franciszek Bronikowski

polski wioślarz

Franciszek Jan Bronikowski (ur. 25 lutego 1907 w Bydgoszczy, zm. 1 grudnia 1964 w Milanówku, gdzie został pochowany) – zdobywca pierwszego medalu (brąz) olimpijskiego w historii polskiego wioślarstwa czwórka ze sternikiem (Amsterdam 1928), działacz PZTW, sędzia międzynarodowy.

Franciszek Bronikowski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 lutego 1907
Bydgoszcz

Data i miejsce śmierci

1 grudnia 1964
Milanówek

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
brąz Amsterdam 1928 wioślarstwo
(czwórka ze sternikiem)
Mistrzostwa Europy
brąz Lucerna 1926 czwórka ze sternikiem
brąz Bydgoszcz 1929 czwórka bez sternika
Grób Franciszka Bronikowskiego na cmentarzu w Milanówku

Życie prywatne edytuj

Syn Emila Bronikowskiego i Zofii Mróz, ukończył Szkołę Rzemiosł Artystycznych specjalizując się w stylowych meblach. Przez całą karierę sportową był wierny Bydgoskim Towarzystwie Wioślarskim, gdzie po raz pierwszy zapoznał się z wioślarstwem (1925). Po ukończeniu służby wojskowej – w czerwcu 1930 (Pułk Lotnictwa Morskiego w Pucku), poświęca się głównie pracy w Fabryce Mebli Emil Bronikowski i Syn (Bydgoszcz, Miedzyń, ul. Nakielska 135). W 1932 wstępuje w związek małżeński z Zofią Bukowską. We wrześniu 1939 zmobilizowany na lotnisko w Podlaskiej Fabryce Samolotów, a po jej zbombardowaniu bierze udział w obronie Warszawy. Wysiedlony z własnego domu (1940) pracuje przymusowo w Zakładach Amunicji w Łęgnowie). Brał czynny udział w ruchu oporu. Po wojnie, znów na krótko wrócił do swojej fabryki, która została przejęta przez zarząd państwowy (1950), wreszcie upaństwowiona (1953) i nazwana Bydgoską Fabryką Mebli. W 1956 przeniósł się z rodziną (żoną Zofią i dziećmi: Janem, Danutą i Stanisławem) do Milanówka, gdzie prowadził własny zakład meblarski.

Sukcesy edytuj

  • Olimpiada w Amsterdamie 1928, czwórka ze sternikiem – w elim. Polacy wygrali kolejno z Japonią, Francją i Belgią, w półfinale najpierw płynąc sami uzyskali czas 7.20,4, a następnie przegrali ze Szwajcarią w czasie 7.12,8 (Szwajcaria 7.01,4), zajmując 3 m. i zdobywając brązowy medal (zw. Włochy – 6.43,4). Partnerami w osadzie byli: Leon Birkholz, Edmund Jankowski, Bernard Ormanowski i st. Bolesław Drewek.
  • Mistrz Polski w czwórce ze sternikiem (1926)
  • Mistrz Polski w czwórce bez sternika (1929)
  • wicemistrz w ósemce (1926, 1928, 1930) i czwórce ze sternikiem (1928)
  • brązowy medal na Mistrzostwach Europy w Lucernie (1926) w czwórce ze sternikiem
  • brązowy medal na Mistrzostwach Europy w Bydgoszczy (1929) w czwórce bez sternika
  • Mistrz Polski w dwójce ze sternikiem (1946)
  • W plebiscycie na najlepszego wioślarza w 80-leciu PZTW (1999) zajął 27. miejsce.

Bibliografia edytuj