Edmund Jankowski (sportowiec)

wioślarz polski, medalista olimpijski, porucznik rezerwy Wojska polskiego

Edmund Bernard Jankowski (ur. 28 sierpnia 1903 we Wrockach, zm. 1 listopada 1939 w Fordonie) – polski wioślarz, medalista olimpijski.

Edmund Jankowski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 sierpnia 1903
Wrocki

Data i miejsce śmierci

1 listopada 1939
Fordon (Bydgoszcz)

Wzrost

174 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
brąz Amsterdam 1928 wioślarstwo
(czwórka ze sternikiem)
Mistrzostwa Europy
brąz Bydgoszcz 1929 czwórka bez sternika

Młodość i służba wojskowa edytuj

Urodził się 28 sierpnia 1903 we Wrockach w powiecie brodnickim. Był synem Józefa i Marty z Krzyżańskich. Szkołę powszechną ukończył w Toruniu, a średnią techniczną w Bydgoszczy. Po zakończeniu edukacji pracował w urzędzie pocztowym jako sekretarz techniczny, a następnie kierownik działu. W latach 1930-1932 pracował jako inżynier w biurze technicznym Polskich Zakładów Siemens w Grudziądzu i Bydgoszczy, następnie do września 1939 pełnił funkcję dyrektora Bydgoskich Zakładów Rowerowych. W latach 1924-1925 odbywał służbę wojskową ukończył półroczny kurs w Szkole Podchorążych Rezerwy Wojsk Łączności w Zegrzu. W 1931 został podporucznikiem rezerwy a w 1936 porucznikiem.

Kariera sportowa edytuj

Był zawodnikiem Bydgoskiego Towarzystwa Wioślarskiego. Podczas olimpiady w Amsterdamie 1928 zdobył brązowy medal w czwórce ze sternikiem (wraz z Franciszkiem Bronikowskiem, Leonem Birkholzem, Bernardem Ormanowskim i sternikiem Bolesławem Drewkiem)[1].

Wywalczył także brązowy medal na Mistrzostwach Europy w Bydgoszczy w 1929 w czwórce bez sternika (z Bronikowskim, Birkholzem i Jerzym Braunem). Był dwukrotnym mistrzem Polski w czwórce bez sternika (w 1927 i 1929) oraz trzykrotnym wicemistrzem: w 1926 w ósemce oraz w 1928 w czwórce ze sternikiem i ósemce[2]. W 1929 zakończył karierę.

Po zakończeniu kariery edytuj

W latach 1932–1939 był dyrektorem fabryki rowerów Romet w Bydgoszczy. Jako porucznik rezerwy wziął udział w kampanii wrześniowej, walczył w bitwie nad Bzurą. Podczas próby przedostania się do Warszawy został zatrzymany i wzięty do niewoli niemieckiej. Po zwolnieniu powrócił do Bydgoszczy. Był poszukiwany przez gestapo. W przededniu wyjazdu do Poznania został aresztowany przez Gestapo za działalność w Polskim Związku Zachodnim. 1 listopada 1939 został rozstrzelany w Dolinie Śmierci k. Fordonu. Po wojnie został ekshumowany i pochowany na Cmentarzu Bohaterów Bydgoszczy.

Przypisy edytuj

  1. Wryk 2015 ↓, s. 262.
  2. Wryk 2015 ↓, s. 261.

Bibliografia edytuj

  • Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 261-262. ISBN 978-83-64864-22-3.

Linki zewnętrzne edytuj