Job Cohen

holenderski polityk

Marius Job Cohen (ur. 18 października 1947 w Haarlemie[1]) – holenderski polityk, prawnik i nauczyciel akademicki, burmistrz Amsterdamu (2001–2010), poseł do Tweede Kamer, w okresie 2010–2012 lider Partii Pracy (PvdA).

Job Cohen
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 października 1947
Haarlem

Burmistrz Amsterdamu
Okres

od 15 stycznia 2001
do 12 marca 2010

Przynależność polityczna

Partia Pracy

Poprzednik

Schelto Patijn

Następca

Lodewijk Asscher (p.o.)

Życiorys edytuj

Job Cohen urodził się w 1947 w Haarlemie w rodzinie żydowskich liberałów. W latach 1960–1966 uczęszczał do gimnazjum w Haarlemie. Następnie studiował prawo na Uniwersytecie w Groningen, które ukończył w 1971. W następnych roku ożenił się, ma syna i córkę[1][2].

Po zakończeniu studiów podjął pracę naukową na Uniwersytecie w Lejdzie (1971–1981), na którym doktoryzował się w 1981. W tym samym roku rozpoczął pracę na Maastricht University. W 1983 objął na tej uczelni stanowisko profesora. Od 1 stycznia 1991 do 2 lipca 1993 był rektorem tego uniwersytetu[1][2].

1 września 1967, w wieku 20 lat, wstąpił do Partii Pracy. 2 lipca 1993 objął stanowisko sekretarza stanu ds. edukacji w trzecim gabinecie premiera Ruuda Lubbersa. Zajmował je przez rok do 22 sierpnia 1994. Od 1 stycznia 1995 do 3 sierpnia 1998 ponownie pełnił funkcję rektora Maastricht University. 13 czerwca 1995 został wybrany w skład Eerste Kamer, w wyższe izbie Stanów Generalnych zasiadał do 3 sierpnia 1998, od 1996 przewodniczący w nim frakcji PvdA. Od lutego 1998 był pełniącym obowiązki dyrektora nadawcy telewizyjnego VPRO[1]. W sierpniu 1998 zrezygnował z zajmowanych stanowisk, by objąć funkcję sekretarza stanu ds. sprawiedliwości w drugim gabinecie rządzie Wima Koka. Odpowiadał w nim za sprawy imigracji. Urząd zajmował do 1 stycznia 2001[1].

15 stycznia 2001 został powołany (przez rząd w imieniu monarchy) na burmistrza Amsterdamu[1]. W kwietniu 2001, po wejściu w życie stosownego prawa, został pierwszym urzędnikiem publicznym, który udzielił ślubu parze homoseksualnej. W listopadzie 2004, po zabójstwie reżysera Theo van Gogha przez islamskiego radykała, przewodził społecznym protestom w Amsterdamie, wzywając mieszkańców do tolerancji i jedności. W 2005 za swoje działanie otrzymał od tygodnika „Time” tytuł „European Heroe”. W czasie wyborów parlamentarnych w styczniu 2003 był kandydatem PvdA na stanowisko premiera, jednak zwycięstwo odniósł wówczas Apel Chrześcijańsko-Demokratyczny[2]. Jako burmistrz podejmował działania mające na celu ograniczenie liczby agencji towarzyskich i coffee shops w mieście.

Stanowisko burmistrza Amsterdamu zajmował do 12 marca 2010[1]. 25 kwietnia 2010 został nowym liderem politycznym Partii Pracy i lijsttrekkerem (liderem listy wyborczej) w wyborach parlamentarnych przewidzianych na czerwiec 2010[1][3]. Zmiana na stanowisku lidera socjaldemokratów była spowodowana rezygnacją dotychczasowego przewodniczącego Woutera Bosa po wcześniejszym wycofaniu się Partii Pracy z koalicji rządowej w lutym 2010[4]. W wyborach uzyskał mandat posła do Tweede Kamer, po czym stanął na czele klubu deputowanych PvdA[1]. 20 lutego 2012 Job Cohen ustąpił ze stanowiska[5], a kilka dni później zrezygnował z zasiadania w parlamencie[1]. W marcu 2012 nowym liderem PvdA został Diederik Samsom[6].

W 2013 powierzono mu funkcję prezesa organizacji gospodarczej Cedris. W 2014 powrócił także do działalności dydaktycznej na Uniwersytecie w Lejdzie[1].

Odznaczony Orderem Lwa Niderlandzkiego III klasy (1994) oraz Orderem Oranje-Nassau V klasy (2003)[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k l Profil na stronie parlement.com. [dostęp 2016-10-31]. (niderl.).
  2. a b c Job Cohen. citymayors.com, 21 kwietnia 2006. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  3. Party leader: Job Cohen. pvda.nl. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  4. At-a-glance: Dutch election rivals. bbc.com, 10 czerwca 2010. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).
  5. Kamerleden zien aftreden Job Cohen als persoonlijk drama. nrc.nl, 20 lutego 2012. [dostęp 2016-10-31]. (niderl.).
  6. Samsom wins Labour leadership. dutchnews.nl, 16 marca 2012. [dostęp 2016-10-31]. (ang.).