Joshua Pim
Joshua Pim (ur. 20 maja 1869 w Bray, zm. 15 kwietnia 1942 w Dublinie) – irlandzki tenisista, zwycięzca Wimbledonu.
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 maja 1869 |
| Data i miejsce śmierci |
15 kwietnia 1942 |
| Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1887 |
| Zakończenie kariery |
1902 |
| Gra pojedyncza | |
| Wimbledon |
W (1893, 1894) |
| Gra podwójna | |
| Wimbledon |
W (1890, 1893) |
Pim był z wykształcenia lekarzem.
Kariera tenisowa edytuj
W 1890 roku zadebiutował w Wimbledonie. W 1891 roku Pim, mimo kontuzji ręki, doszedł do finału turnieju pretendentów (All Comers), przegrywając z Wilfredem Baddeleyem[1]. Do obrony tytułu w 1891 roku nie przystąpił chory Willoughby Hamilton, mający zagwarantowany udział we właściwym finale (challenge round), w związku z czym w większości statystyk wimbledońskich Pim figuruje jako finalista tej edycji.
W latach 1891–1894 Joshua Pim nieprzerwanie toczył na Wimbledonie decydujące mecze z Wilfredem Baddeleyem. W 1892 roku ponownie przegrał (tym razem we właściwej challenge round), ale w 1893 i 1894 roku to on był górą, pierwszy mecz wygrywając w czterech, a drugi w trzech setach[1]. W 1895 roku Pim nie mógł wystąpić w turnieju i tytuł ponownie przypadł Baddeleyowi, który w finale All Comers pokonał Wilberforce’a Eavesa.
W 1890 roku Pim odniósł pierwsze z dwóch zwycięstwo w grze podwójnej, a dokonał tego z Frankiem Stokerem. Rok później przegrał w challenge round z braćmi Baddeleyami (Wilfredem i Herbertem), ale w 1893 roku ponownie triumfował ze Stokerem, po pokonaniu Harolda Barlowa i Ernesta Lewisa. W 1892 roku, razem z Haroldem Mahonym, Pim doszedł do finału turnieju pretendentów.
Poza Wimbledonem Joshua Pim triumfował trzykrotnie w mistrzostwach Irlandii (1893, 1894, 1895). W połowie lat 90. zawiesił swą karierę i skoncentrował się na pracy lekarza. Powrócił do tenisa w 1902 roku, kiedy niespodziewanie zajął miejsce Lawrence’a Doherty’ego w reprezentacji Wysp Brytyjskich w Pucharze Davisa, co było decyzją mocno krytykowaną. Pim przegrał oba swoje mecze, z Malcolmem Whitmanem i Williamem Larnedem, czym przesądził o porażce Brytyjczyków z Amerykanami[1].
Finały w turniejach wielkoszlemowych edytuj
Gra pojedyncza (2–2) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1891 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Wilfred Baddeley
|
4:6, 6:1, 5:7, 0:6 |
| Finalista | 2. | 1892 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Wilfred Baddeley
|
6:4, 3:6, 3:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 1893 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Wilfred Baddeley
|
3:6, 6:1, 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 1894 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Wilfred Baddeley
|
10:8, 6:2, 8:6 |
Gra podwójna (2–1) edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1890 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Frank Stoker
|
Ernest Lewis George Hillyard
|
6:0, 7:5, 6:4 |
| Finalista | 1. | 1891 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Frank Stoker
|
Wilfred Baddeley Herbert Baddeley
|
1:6, 3:6, 6:1, 2:6 |
| Zwycięzca | 2. | 1893 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Frank Stoker
|
Ernest Lewis Harold Barlow
|
4:6, 6:3, 6:1, 2:6, 6:0 |
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Dutkowski 1979 ↓, Czempion okresu pionierskiego, s. 41–51.
Bibliografia edytuj
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-11-12] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-11-12] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-11-12] (ang.).
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
- Zbigniew Dutkowski, T – jak tenis, Jan Lis (red.), wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979.