La Boca
La Boca – portowa dzielnica Buenos Aires, jedna z 47 dzielnic (barrios) stolicy Argentyny. Położona na południowy wschód od centrum miasta. Nazwę (La Boca – usta) zawdzięcza swemu położeniu u ujścia rzeki Riachuelo do rzeki La Plata.
| Dzielnica Buenos Aires | |||
 Typowy wygląd mieszkań w dzielnicy La Boca | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Miasto autonomiczne | |||
| Powierzchnia |
3,3 km² | ||
| Populacja (2001) • liczba ludności |
| ||
| • gęstość |
14000 os./km² | ||
Położenie na mapie Buenos Aires
| |||
W dzielnicy znajduje się siedziba jednego z najpopularniejszych klubów sportowych Argentyny – Boca Juniors, a także stadion La Bombonera.
Nagrywany był tam serial argentyński „Jesteś moim życiem” („Sos mi vida”), a także teledysk do piosenki z serialu Violetta „Si es por amor”.
Wizytówką turystyczną dzielnicy jest uliczka Caminito.
Położenie geograficzne edytuj
Granicę wyznaczają ulice Regimiento de Patricios, aleja Martín García, aleja Paseo Colón, Brasil, la Dársena Sur i rzeka Riachuelo. Graniczy z dzielnicami, Barracas na zachodzie, San Telmo na północnym zachodzie i Puerto Madero na północnym wschodzie oraz Dock Sud i Avellaneda na południu.
Historia edytuj
Przyjmuje się, że położenie La Boca odpowiada miejscu, w którym Pedo de Mendoza założył pierwszą osadę w roku 1536 (nazywała się ona Puerto de Nuestra Sen ora Santa Maria del Buen Aire, Port Najświętszej Marii Panny Dobrego Powietrza). W tym miejscu marynarze-kolonizatorzy zbudowali swoje pierwsze domy. Pierwsza kolonizacja nie przebiegła pomyślnie. W wyniku konfliktu z plemionami indiańskimi osada została spalona, a ziemie ponownie zajęte przez Indian. W czasach kolonialnych La Boca była zabudowana barakami dla czarnych niewolników. Po odzyskaniu niepodległości funkcjonowała jako solarnia wołowiny (która w ten sposób była konserwowana i przygotowana do eksportu) oraz opalania skóry.
W La Boca znajdował się główny port Buenos Aires, ale ze względu na płytkie wody nie mogły do niego zawijać ciężkie, dalekomorskie statki. W późniejszym czasie (dzięki propozycji Eduardo Madero) port został przeniesiony na północ. W XIX wieku dzielnicę tę zaczęli zasiedlać emigranci włoscy, głównie genueńczycy, którzy nadali jej obecny wygląd. Emigranci stworzyli zabudowę typu Conventillos. Domy były malowane farbami pozostałymi z malowania statków, każdy w innym kolorze. Z powodu powodzi domy były często budowane z blachy falistej i mocowane na palach.
Kamienice Conventillos wyróżniały się dużą liczbą małych pokoi zamieszkanych przez pojedyncze rodziny oraz kuchni i łazienki wspólnej dla wszystkich lokatorów. Charakterystyczne były także nieregularny dziedziniec oraz balkony, z których wchodziło się do mieszkań. Był to obszar malowniczej rozmaitości, na którym mieszały się różne kultury i osobistości jak strażacy, prostytutki, stręczyciele, pijacy, ekwilibryści i karły – uwiecznieni w rzeźbach na uliczce La Boca.
La Boca w roku 1870 miała swój charakterystyczny wygląd i w 1895 roku stała się drugą częścią stolicy. Zamieszkiwało ją 38000 mieszkańców z czego 17 tysięcy pochodziło z Argentyny, 14 tysięcy było Włochami, a pozostałą część stanowili Hiszpanie i inne narodowości.
Mieszkańców dzielnicy, podobnie jak obecnie drużynę piłkarską Boca Juniors, nazywa się Xeneizes (deformacja słowa „zeneixi” które oznacza genueńczyków w ich własnym dialekcie). Sama drużyna jest powodem dumy dla mieszkańców a jej kolory, żółty i granatowy stały się również kolorami całej dzielnicy.