Ludwika Sosnowska
Ludwika Sosnowska herbu Nałęcz (ur. 1751, zm. 6 grudnia 1836 w Równem) – polska szlachcianka, córka hetmana polnego litewskiego Józefa Sosnowskiego i Tekli z domu Despot-Zenowicz, żona księcia Józefa Aleksandra Lubomirskiego.
 Portret Ludwiki Sosnowskiej z 1792 autorstwa Józefa Marii Grassiego. | |
 Nałęcz | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż | |
| Dzieci |
Fryderyk Wilhelm Lubomirski, Henryk Lubomirski, Helena Lubomirska |
Ukochana Tadeusza Kościuszki, wolą ojca poślubiona Lubomirskiemu. Najdokładniejszą relację dotyczącą zakończenia romansu Tadeusza Kościuszki i Ludwiki Sosnowskiej pozostawił w swoim wspomnieniu „Nieszczęśliwa miłość Kościuszki. Nota przez Świadka naocznego napisana” marszałek guberni mińskiej Michał Despot-Zenowicz, który był krewnym Ludwiki (Ludwika Sosnowska była cioteczną siostrą ojca Michała Despot-Zenowicza)[1][2].
Na skutek kłopotów finansowych mąż w 1794 roku przekazał jej zastawiony majątek w Równem, który wyprowadziła z długów[3].
Miała troje dzieci, Henryka Ludwika i Fryderyka Wilhelma oraz córkę Helenę.
Przypisy edytuj
- ↑ T. Korzon, Kościuszko: życiorys z dokumentów wysnuty, Kraków 1894, s. 592
- ↑ T. Żychliński, Złota Księga Szlachty Polskiej, Rocznik XVIII, Poznań 1896, s. 209
- ↑ Państwowy Instytut Sztuki [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (72.2010) [online], digi.ub.uni-heidelberg.de [dostęp 2020-01-02] (niem.).
Bibliografia edytuj
- Bartłomiej Szyndler, Tadeusz Kościuszko 1746 – 1817, Bellona, Warszawa 1991. ISBN 83-11-07728-2.