Mirosław Wodzyński
Mirosław Zenon Wodzyński (ur. 13 lipca 1951 w Warszawie) – polski lekkoatleta, który specjalizował się w biegach płotkarskich.
| Data i miejsce urodzenia |
13 lipca 1951 | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
190 cm | |||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | ||||||||||||||||||||||
| Klub |
WKS Lotnik Warszawa | |||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Kariera edytuj
Międzynarodową karierę zaczynał od zdobycia w 1970 roku srebrnego medalu mistrzostw Europy juniorów[1]. W kolejnym sezonie zajął ósme miejsce na mistrzostwach Europy. W 1972 roku był szósty na halowym czempionacie Starego Kontynentu oraz dotarł do półfinału igrzysk olimpijskich w Monachium. Tuż za podium, na czwartym miejscu, uplasował się podczas kolejnej edycji halowych mistrzostw Europy. Duże sukcesy odniósł w 1974 kiedy został wicemistrzem Starego Kontynentu w hali oraz na stadionie. Zajął piąte w 1975 roku na halowych mistrzostwach Europy w Katowicach. Trzykrotnie był notowany w prestiżowym rankingu amerykańskiego czasopisma Track & Field News (na 5. miejscu w 1973, na 3. miejscu w 1974 oraz na 10. miejscu w 1975). Czternaście razy w karierze bronił barw narodowych w meczach międzypaństwowych[2]. Uznany najlepszym polskim zawodnikiem na 110 metrów przez płotki w historii w plebiscycie zorganizowanym z okazji 90-lecia Polskiego Związku Lekkiej Atletyki[3].
Pięciokrotny medalista seniorskich mistrzostw Polski ma w dorobku jeden złoty medal (Warszawa 1974), dwa srebrne (Warszawa 1970 i Bydgoszcz 1975) oraz dwa brązowe (Warszawa 1971 i Warszawa 1972)[4]. Stawał na podium halowych mistrzostw kraju zdobywając dwa złote medale oraz po jednym srebrnym i brązowym[5].
Siedem razy poprawiał rekord Polski w biegu na 110 metrów przez płotki doprowadzając go do wyniku 13,55 s. w 1975 roku[6].
Od maja 2008 roku pełnił funkcję dyrektora sportowego w Polskim Związku Curlingu, a 21 października 2017 roku objął stanowisko wiceprezesa, które utrzymał po Nadzwyczajnym Krajowym Zjeździe Delegatów 25 kwietnia 2018 roku[7][8][9]. Nie znalazł się w nowo wybranym zarządzie 14 grudnia 2018 roku[10].
Brat Leszka, także utytułowanego płotkarza.
Rekordy życiowe edytuj
- bieg na 50 metrów przez płotki – 6,61 s. (12 marca 1972, Grenoble)
- bieg na 60 metrów przez płotki – 7,68 s. (10 marca 1974, Göteborg)
- bieg na 110 metrów przez płotki – 13,55 s. (29 maja 1975, Warszawa) – 12. wynik w historii polskiej lekkoatletyki[11] oraz 13,4 s. (pomiar ręczny: 28 czerwca 1973, Helsinki)
Osiągnięcia edytuj
| Rok | Impreza | Miejsce | Konkurencja | Pozycja | Wynik |
|---|---|---|---|---|---|
| 1970 | Mistrzostwa Europy juniorów |  Paryż |
bieg na 110 m przez płotki |  2. miejsce |
14,22 |
| 1971 | Mistrzostwa Europy |  Helsinki |
bieg na 110 m przez płotki | 8. miejsce | 14,78 |
| 1972 | Halowe mistrzostwa Europy | Grenoble |
bieg na 50 m przez płotki | 6. miejsce | 6,68 |
| 1972 | Igrzyska olimpijskie |  Monachium |
bieg na 110 m przez płotki | półfinał | 14,63 |
| 1973 | Halowe mistrzostwa Europy |  Rotterdam |
bieg na 60 m przez płotki | 4. miejsce | 7,68 |
| 1973 | Półfinał pucharu Europy |  Celje |
bieg na 110 m przez płotki | 1. miejsce | 14,19 |
| 1974 | Halowe mistrzostwa Europy |  Göteborg |
bieg na 60 m przez płotki | 2. miejsce |
7,68 |
| 1974 | Mistrzostwa Europy |  Rzym |
bieg na 110 m przez płotki | 2. miejsce |
13,67 |
| 1975 | Halowe mistrzostwa Europy |  Katowice |
bieg na 60 m przez płotki | 5. miejsce | 7,85 |
Przypisy edytuj
- ↑ European Junior Championships 1970. wjah.co.uk. [dostęp 2016-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (ang.).
- ↑ Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia Polskiej Lekkiej Atletyki w 40-leciu PRL. Mecze Międzypaństwowe I Reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984.
- ↑ Plebiscyt 90-lecia PZLA - laureaci. pzla.pl, 21 listopada 2009. [dostęp 2016-02-26].
- ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia Finałów Lekkoatletycznych Mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
- ↑ Janusz Rozum, Daniel Grinberg, Zbigniew Jonik, Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Stefan Pietkiewicz, Tadeusz Wołejko: 90 lat polskiej lekkoatletyki 1919–2009. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2009. ISBN 978-83-902509-9-1.
- ↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość - Sandomierz: 2007.
- ↑ Warszawa,2 / maja 2019 r. MINISTER SPORTU I TURYSTYKI DKN-WK.0801.18.2018.MZ WYSTĄPIENIE POKONTROLNE Zakres kontroli Nazwa i ad [online], webcache.googleusercontent.com [dostęp 2020-01-27].
- ↑ Na Mistrzostwa Europy za własne pieniądze - to polska rzeczywistość w curlingu | Niezależna [online], niezalezna.pl [dostęp 2020-01-27].
- ↑ Curlingowa Stajnia Augiasza [online], www.rmf24.pl [dostęp 2020-01-27] (pol.).
- ↑ o, Nowe władze Polskiego Związku Curlingu [online], Polski Związek Curlingu [dostęp 2020-01-27] (pol.).
- ↑ Zbigniew Jonik, All-Time Lists / Tabele najlepszych w historii [online], zbjonik.republika.pl [dostęp 2016-06-18] (pol.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Mirosław Wodzyński, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-03-26] (ang.).
- Wyniki olimpijskie w serwisie sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-16)]. (ang.)