Mithridatum

Mithridatum (mitrydat) − najsłynniejsze i najwyżej cenione w starożytności uniwersalne antidotum na trucizny, wynalezione przez króla Pontu Mitrydatesa VI, który testował rozmaite substancje na skazanych na śmierć. Według Celsusa składało się ono z 35 różnych substancji, które rozcierano i dodawano do miodu, a tak spreparowany miód rozpuszczano w winie^[1]. Na jego bazie Andromachos z Krety sporządził recepturę teriaku, któremu z czasem zaczęto przypisywać właściwości panaceum^[2].

Mitrydates prawdopodobnie posiłkował się przepisem Zopyrusa, nadwornego lekarza dynastii ptolemejskiej, na inne znane antidota − megalium i cyphi. Bardzo możliwe jest także, że korzystał z pomocy swojego lekarza i przyrodnika Krataeusa^[3].

Przypisy edytuj

↑ Sebastian Duda: Sztuka trucia. [w:] Ale Historia [on-line]. Agora S.A., 2014-01-31. [dostęp 2014-03-24]. (pol.).
↑ WojciechW. Roeske WojciechW., Teriak – lek dwudziestu wieków [pdf], „Wszechświat”, 10 (1969), 1965, s. 245-247 .
↑ Stata Norton: The Pharmacology of Mithridatum: A 2000-Year-Old Remedy. American Society for Pharmacology and Experimental Therapeutics. [dostęp 2014-03-24]. (ang.).

[ah3101-1] Sebastian Duda: Sztuka trucia. [w:] Ale Historia [on-line]. Agora S.A., 2014-01-31. [dostęp 2014-03-24]. (pol.).

[wr-2] WojciechW. Roeske WojciechW., Teriak – lek dwudziestu wieków [pdf], „Wszechświat”, 10 (1969), 1965, s. 245-247 .

[sn-3] Stata Norton: The Pharmacology of Mithridatum: A 2000-Year-Old Remedy. American Society for Pharmacology and Experimental Therapeutics. [dostęp 2014-03-24]. (ang.).

[1]

[2]

[3]