Parafia Trójcy Przenajświętszej w Szydłowiczach

Parafia Przenajświętszej Trójcy w Szydłowiczach – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w diecezji grodzieńskiej, w dekanacie Wołkowysk, na Białorusi.

Parafia Przenajświętszej Trójcy w Szydłowiczach
Ilustracja
kościół parafialny
Państwo

 Białoruś

Siedziba

Szydłowicze

Adres

Szydłowicze ul. Sowiecka 4,
вул. Савецкая, 4, в. Шылавічы

Data powołania

1511

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

diecezja

grodzieńska

Dekanat

Wołkowysk

kościół

Przenajświętszej Trójcy w Szydłowiczach

Wezwanie

Trójcy Przenajświętszej

Wspomnienie liturgiczne

niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Parafia Przenajświętszej Trójcy w Szydłowiczach”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Parafia Przenajświętszej Trójcy w Szydłowiczach”
Ziemia53°10′06,6″N 24°14′37,0″E/53,168500 24,243611

Parafia posiada dwie kaplice filialne:

  • pw. Miłosierdzia Bożego
  • pw. św. siostry Faustyny w Subaczach

Historia edytuj

 
Stary kościół na pocz. XX wieku

Pierwszy, drewniany kościół w Szydłowiczach powstał w 1511. Był on fundacji Anny, Zofii i Kamili Krupskich. Był on kilkakrotnie odnawiany. W latach 1907 - 1914 wzniesiono obecną świątynię, która w czasie I wojny światowej została mocno uszkodzona i była remontowana do 1927. W 1925 rozebrano stary kościół.

W XIX w. i w latach międzywojennych parafia leżała w archidiecezji wileńskiej, w dekanacie wołkowyskim[1][2]. Przed II wojną światową liczyła ponad 5000 wiernych.

Po II wojnie światowej Szydłowicze znalazły się w granicach ZSRS. W początkowych latach komunizmu parafia prężnie działała - pełnomocnik na obwód grodzieński Rady ds. Wyznań ZSRR w raporcie odnotował, że 10 października 1949 na nabożeństwo czterdziestogodzinne w parafii w Szydłowiczach przybyło ok. 10 tys. osób w różnym wieku z terenu trzech rejonów obwodu[3]. Parafia działała do zamknięcia i nacjonalizacji kościoła w 1958. W kolejnych latach budynek służył jako spichlerz, magazyn i warsztat. Zwrócony został w 1989, po czym przystąpiono do jego renowacji. 2 lipca 1993 świątynia została rekonsekrowana.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj