Piotr Michajłowicz Puzerewski ros. Пётр Михайлович Пузеревский (ur. 1901 w Równem, zm. 1957) – Rosjanin, pułkownik Armii Czerwonej, pułkownik Wojska Polskiego w l. 1944 – 1946.

Piotr Puzerewski
Пётр Михайлович Пузеревский
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

1901
Równe

Data śmierci

1957

Przebieg służby
Lata służby

19201953

Siły zbrojne

Armia Czerwona
LWP

Stanowiska

d-a: 51 Brygady Saperów Armii Czerwonej,
2 Warszawskiej Brygady Saperów (LWP)

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

rozminowywanie terytorium Polski

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Order Krzyża Grunwaldu II klasy Order Krzyża Grunwaldu III klasy Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami Medal za Warszawę 1939–1945 Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za obronę Stalingradu” Medal „Za wyzwolenie Warszawy”

Życiorys edytuj

Od 1920 roku pełnił służbę w Armii Czerwonej, na stanowiskach od szeregowca do dowódcy oddziałów saperskich oraz w sztabach wojsk inżynieryjnych. Był m.in. dowódcą 51 Brygady Saperów Armii Czerwonej. W latach 1941–1944 walczył na różnych frontach, a od 1942 w składzie 1 Frontu Ukraińskiego i 2 Frontu Ukraińskiego. Brał udział w obronie Stalingradu, za co był wyróżniony odznaczeniami bojowymi[1].

Jesienią 1944 roku został odkomenderowany do Wojska Polskiego, w stopniu pułkownika, na stanowisko dowódcy 2 Warszawskiej Brygady Saperów. Dowodził brygadą w czasie walk o Warszawę. Po zdobyciu Warszawy był szefem sztabu rozminowywania stolicy. Kierował pracami rozminowania Warszawy prowadzonymi przez 2, 4 i 5 Brygadę Saperów oraz oddziały sowieckie. Za skuteczne rozminowanie otrzymał podziękowanie od Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego gen. Michała Żymierskiego oraz został wyróżniony krzyżem Grunwaldu 3 klasy[1]. Po wojnie organizował rozminowanie terenów przyczółków: warecko-magnuszewskiego, puławskiego i sandomierskiego oraz terenów centralnej Polski od Wisły do Odry, z Wrocławiem włącznie.

Latem 1946 r. powrócił do Armii Czerwonej. Zmarł w 1957.

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Barszczewski 2001 ↓, s. 433

Bibliografia edytuj