René Bougnol (ur. 7 stycznia 1911 w Montpellier, zm. 20 czerwca 1956 tamże[1]) – francuski florecista i szpadzista, trzykrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

René Bougnol
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1911
Montpellier

Data i miejsce śmierci

20 czerwca 1956
Montpellier

Wzrost

168 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Igrzyska olimpijskie
złoto Los Angeles 1932 szermierka
(floret druż.)
złoto Londyn 1948 szermierka
(floret druż.)
srebro Berlin 1936 szermierka
(floret druż.)
Mistrzostwa świata
złoto Lizbona 1947 floret druż.
złoto Sztokholm 1951 floret druż.
złoto Sztokholm 1951 szpada druż.
srebro Liège 1930 floret druż.
srebro Warszawa 1934 floret druż.
srebro Lozanna 1935 floret druż.
srebro Paryż 1937 floret druż.
srebro Pieszczany 1938 floret druż.
srebro Kair 1949 floret druż.
srebro Kair 1949 szpada ind.
srebro Monte Carlo 1950 floret druż.
srebro Monte Carlo 1950 szpada druż.

Na igrzyskach olimpijskich w Los Angeles w 1932 roku Francuzi w składzie: Edward Gardère, René Lemoine, René Bondoux, René Bougnol, Philippe Cattiau i Jean Piot zdobyli złoty medal we florecie drużynowym[2]. W zawodach indywidualnych był ósmy[3]. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Berlinie wspólnie z André Gardère, Edwardem Gardère, René Lemoine, René Bondoux i Jacquesem Coutrotem był drużynowo drugi[4]. Po II wojnie światowej wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 1948 roku, gdzie razem z André Boninem, Jéhanem de Buhanem, Christianem d’Oriolą, Jacquesem Lataste i Adrienem Rommelem zdobył drużynowo kolejny złoty medal[5]. W rywalizacji indywidualnej, w rundzie finałowej wygrał trzy z siedmiu pojedynków i zajął piąte miejsce[6]. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Helsinkach w 1952 roku, gdzie w szpadzie indywidualnej odpadł w półfinałach[7], a w szpadzie drużynowej dotarł do ćwierćfinałów[8].

Podczas mistrzostw świata w Liège w 1930 roku razem z Cattiau, Coutrotem, É. Gardère i Lemoine zajął drugie miejsce we florecie drużynowym. W tej samej konkurencji zdobywał też złote medale na mistrzostwach świata w Lizbonie (1947) i mistrzostwach świata w Sztokholmie (1951) oraz srebrne na mistrzostwach świata w Warszawie (1934), mistrzostwach świata w Lozannie (1935), mistrzostwach świata w Paryżu (1937), mistrzostwach świata w Pieszczanach (1938), mistrzostwach świata w Kairze (1949) i mistrzostwach świata w Monte Carlo (1950).[9]

Ponadto wywalczył trzy medale w szpadzie: złoty drużynowo na MŚ 1951, srebrny indywidualnie na MŚ 1949 (plasując się za Włochem Dario Mangiarottim) i srebrny drużynowo na MŚ 1950[10].

Jego nazwiskiem w 2021 nazwano halę sportową w Montpellier[11].

Przypisy edytuj

  1. sports-reference. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-06)].
  2. Olympedia – 1932 Summer Olympics, Fencing, Foil, Team, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-11-10]. (ang.).
  3. Olympedia – 1932 Summer Olympics, Fencing, Foil, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-11-10]. (ang.).
  4. Olympedia – 1936 Summer Olympics, Fencing, Foil, Team, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-11-10]. (ang.).
  5. Olympedia – 1948 Summer Olympics, Fencing, Foil, Team, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-11-10]. (ang.).
  6. Olympedia – 1948 Summer Olympics, Fencing, Foil, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-11-10]. (ang.).
  7. Olympedia – 1952 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-11-10]. (ang.).
  8. Olympedia – 1952 Summer Olympics, Fencing, Épée, Team, Men. olympedia.org. [dostęp 2023-11-10]. (ang.).
  9. Fechten - Weltmeisterschaften (Herren - Florett) [online], sport-komplett.de [dostęp 2023-11-10] (niem.).
  10. Fechten - Weltmeisterschaften (Herren - Degen) [online], sport-komplett.de [dostęp 2023-11-10] (niem.).
  11. Handball : le FDI Stadium de Montpellier est né [online], midilibre.fr [dostęp 2023-11-10] (fr.).

Linki zewnętrzne edytuj