Wikipedia

Adrien Louis de Bonnières: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
Boty
392 031 edycji
PG (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
159 897 edycji
styl, drobne redakcyjne
Linia 1:
{{Dopracować|stylwięcej przypisów}}
 
'''Adrien-Louis de Bonnières, książę''' (od 1776) '''de Guînes''' (ur. w [[Lille1735]] w roku [[1735Lille]], zm. w [[1806]]) był– francuskimfrancuski dyplomatądyplomata.
 
== Berlin ==
W [[1762]] przerwał karierę wojskową, by zająć się służbą dyplomatyczna. Protegowali go [[César Gabriel de Choiseul-Praslin]] i [[Adrien Maurice de Noailles]], wielki przyjaciel [[Fryderyk II Wielki|Fryderyka Wielkiego, króla Prus]]. Noailles zorganizował de Bonnièresowi wyjazd do Prus w [[1766]] roku, a w [[1768]] zrobionomianowano go ambasadorem Francji w Prusach. Jednak tak szybko popadł on w niełaskę tamtejszego dworu i już w listopadzie [[1769]] roku, trzeba go byłozostał odwołaćodwołany z [[Berlin]]a.▼
W [[1762]] przerwał karierę wojskową, by wejść w służby dyplomatyczne.
▲Protegowali go [[César Gabriel de Choiseul-Praslin]] i [[Adrien Maurice de Noailles]], wielki przyjaciel [[Fryderyk II Wielki|Fryderyka Wielkiego, króla Prus]]. Noailles zorganizował de Bonnièresowi wyjazd do Prus w [[1766]] roku, a w [[1768]] zrobiono go ambasadorem Francji w Prusach. Jednak tak szybko popadł on w niełaskę tamtejszego dworu i już w listopadzie [[1769]] roku, trzeba go było odwołać z [[Berlin]]a.
 
== Londyn ==
"Na pocieszenie"Później mianowano go ambasadorem w [[Londyn]]ie, którym był przez 6 lat (1770-1776), lecz w rzeczywistości funkcję tę sprawował tylko w okresach: od [[1770]] (27 XI) do [[1771]] (26 VIII), a dalej [[1772]] (13 stycznia) - [[1773]] (31 VII) i [[1775]] (10 VII) - [[1776]] (27 II).
 
W przeciwieństwie do swych poprzedników – szkalującego i opryskliwego [[Louis Marie Florent du Chatelet|Châteleta]], [[Claude Louis François Régnier de Guerchy|Guerchy'ego]] trudniącego się kontrabandą i Duranda miał w [[Londyn]]ie znakomitaznakomitą opinię. Wybaczonopomimo mu nawet romansromansu z Lady [[Elizabeth Craven]], choć to prawdopodobnie dlatego, że szalał za nią cały Londyn.
 
== Proces z sekretarzem ==
Uwagę londyńskiej opinii publicznej przyciągnęła za to tzw. "Guines affair". '''De Bonnières''' wytoczył [[20 kwietnia]] [[1771]] de Bonnières wytoczył proces przeciw swemu własnemu sekretarzowi, którym był [[Barthélemy Tort de la Sonde]],. któregoDyplomata oskarżył go o defraudację publicznych funduszy. Aresztowany Tort oświadczył kłamliwie, że działał tak z polecenia '''de Bonnièresa'''.
 
W [[Paryż]]u nowy (od [[6 czerwca]] [[1771]] roku) szef MSZ [[Emmanuel Armand de Vignerot du Plessis, książę de Richelieu|Emmanuel Armand de Vignerot du Plessis]] wziąłstanął stronępo stronie sekretarza, zaczęto już mówić o odwołaniu ambasadora. [[Maria Antonina Austriaczka|Maria Antonina]] poparła natomiast ambasadora. [[Ludwik XVI]] ustanowił komisję radców stanu, którzy minimalną większością 7 do 6 głosów poparli ambasadora. Wiadomo było, że chodziło o polityczną zemstę ministra SZ na królowej.
 
Po wygranym procesie Maria Antonina zaczęła darzyć go swymi faworami. '''De Bonnières''' nadal był ambasadorem. Po powrocie z [[Londyn]]u królowa uczyniła go księciem de Guînes. W [[1784]] otrzymał [[Order św. Ducha]]. Otrzymał też wkrótce biuro w ''Assemblée des notables''. Marszałek [[Philippe Henri de Ségur]] mianował go generałem-pułkownikiem przed całą radą wojenną.
 
Gdy rozpoczęła się [[rewolucja francuska]], '''de Bonnières''' wyemigrował do Anglii, skąd powrócił za [[Konsulat (Francja)|Konsulatu]] (1799). Zmarł w 1806 roku.
 
== Życie prywatne ==
De Bonnières był dworzaninem wykształconym. Grał znakomicie na flecie. Dla niego i dla jego córki (grała świetniegrającej na harfie) [[Wolfgang Amadeus Mozart]] skomponował w [[1778]] roku koncert na flet, harfę i orkiestrę (KV299). Gdy Mozart zgłosiłotrzymał sięjednak pojedynie wynagrodzeniepołowę należności za pracę dla księcia i za 24 lekcje gry na harfie dla jego córki, książęna byłco nieosiągalny. Gospodarz domu mógł sam dać jedynie połowę należności. "To ma być szlachetne traktowanie" - poskarżyłskarżył się Mozart w liście do swego ojca [[Leopold Mozart|Leopolda]].
 
'''De Bonnières''' miał ogromną tuszę, w związku z tym miał dwa rodzaje spodni, do siedzenia i do stania (znacznie węższe od poprzednich). Służący zwykł pytać: "Czy Monsieur postanowił dziś siedzieć?".
 
== Linki zewnętrzne ==▼
* [http://www.authorama.com/memoirs-of-marie-antoinette-13.html Mme de Campan, Memoirs Vol. iv. ch. 11 o procesie z sekretarzem]▼
 
== Bibliografia ==
Linia 37 ⟶ 31:
* Jean de Viguerie, ''Histoire et dictionnaire du temps des Lumières'', Paris, Robert Laffont, coll. Bouquins, 2003 – ISBN 2-221-04810-5
* [[Paul et Pierrette Girault de Coursac]], ''Marie-Antoinette et le scandale de Guines'', Gallimard, 1962.
 
▲== Linki zewnętrzne ==
▲* [http://www.authorama.com/memoirs-of-marie-antoinette-13.html Mme de Campan, Memoirs Vol. iv. ch. 11 o procesie z sekretarzem]
 
{{władca|
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Adrien_Louis_de_Bonnières”