Zamek w Mirze: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
wymiana zdjęcia (aktualne) |
→Historia: drobne merytoryczne |
||
Linia 26:
Podczas Powstania kościuszkowskiego po wschodniej stronie zamku doszło do bitwy oddziałów polskich z rosyjskimi znanej jako [[Bitwa pod Mirem (1792)|Bitwa pod Mirem]].
W epoce [[Napoleon Bonaparte|napoleońskiej]] zamek został opuszczony i częściowo zniszczony. W końcu [[XIX wiek]]u budowla została ponownie odnowiona i zamieszkana. W 1813 po śmierci [[Dominik Hieronim Radziwiłł|Dominika Radziwiłła]] zamek został przekazany jego córce [[Stefania Radziwiłł|Stefanii]] i jej mężowi [[Ludwik Adolf Fryderyk Sayn-Wittgenstein-Sayn|Ludwigowi zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg]], a następnie w ręce ich córki Marii, która poślubiła księcia [[Chlodwig zu Hohenlohe-Schillingsfürst|Chlodwiga Hohenlohe-Schillingfurst]]. Ich syn Maurice Hohenlohe-Schillingfurst sprzedał zamek w 1895 [[Mikołaj Światopełk-Mirski|Mikołajowi Światopełk-Mirskiemu]], [[Herb szlachecki|herbu]] [[Białynia]]. W dniu 19 marca 1919 roku [[bolszewicy]] zamordowali w ruinach zamku takich polskich działaczy jak: Aleksander Haciski, ksiądz Wincenty Łotarewicz z Iszkołdzi (zwłoki wrzucono do studni zamkowej), Wołodźka i Kurnatowski.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości i podpisaniu Pokoju ryskiego syn Mikołaja Michał Światopełk-Mirski rozpoczął przebudowę zgodnie z planami [[Teodor Bursze|Teodora Bursze]] z l. 1923-1924. Rodzina [[Mirscy|Światopełk-Mirskich]] miała w posiadaniu zespół obiektów do 1939.
| |||