Skała Podolska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
→Historia: drobne redakcyjne |
||
Linia 40:
Według pierwszej lustracji po zakończeniu [[Potop]]u przeprowadzonej w [[1665]] mieszkało tu jedynie 15 mieszczan, którzy otrzymali 12-letnią wolniznę<ref name="sgkp" />.
W czasach rozbiorowych do [[1914]] podlegało pod jurysdykcję starostwa powiatowego w [[Borszczów|Borszczowie]], w prowincji Galicja. W roku 1914 miasteczko liczyło ogółem 6000 mieszkańców (1000 Polaków, 2700 Żydów i 2500 pozostałych narodowości, przeważnie Rusinów).
Do [[1939]] r. wchodziła w skład [[województwo tarnopolskie|województwa tarnopolskiego]] w Polsce. Podczas [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939-1945)|okupacji]] Niemcy dokonali niemal całkowitej zagłady społeczności żydowskiej liczącej ponad 1500 osób. W dniach 26-27 września 1942 roku deportowali do [[Obóz zagłady w Bełżcu|obozu śmierci w Bełżcu]] ponad 800 Żydów. W ciągu następnego miesiąca pozostałych przenieśli do getta w Borszczowie. Na miejscu zabito ponad 300 Żydów<ref>''Холокост на территории СССР: Энциклопедия'', Red. I.A. Altman, Moskwa 2009, {{ISBN|978-5-8243-1296-6}} s. 905</ref>. Część przeżyła ukrywając się, pod koniec 1944 roku w Skale żyło 150 Żydów. Przetrwały także zwoje Tory ukryte na terenie majątku Gołuchowskich<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.sztetl.org.pl/pl/article/skala-podolska/5,historia/?action=view&page=1| tytuł = Społeczność żydowska przed 1989| data dostępu = 2016-3-27 | autor = Robert Kuwałek| opublikowany = Wirtualny Sztetl| data = | język = pl}}</ref>.
| |||