Kościół katolicki a aborcja: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Katechizm Kościoła Katolickiego o przerywaniu ciąży: jakaś wyliczanka, interpretacje bez źródeł |
Znaczniki: Anulowanie edycji Wycofane |
||
Linia 4:
Kościół rozróżnia aborcję pośrednią i bezpośrednią<ref>{{Cytuj książkę | autor = Ewelina Wejbert-Wąsiewicz | tytuł = Aborcja w dyskursie publicznym. Monografia zjawiska | url = http://dspace.uni.lodz.pl:8080/xmlui/bitstream/handle/11089/26080/Wejbert-Aborcja_II.pdf |wydawca= Wydawnictwo Uniwersystetu Łódzkiego | miejsce = Łódź | data = 2012 | strony = 49}}</ref>. '''Aborcja bezpośrednia''' jest to zabieg mający na celu uśmiercenie płodu znajdującego się w łonie matki. Działanie takie w świetle nauczania Kościoła nie ma żadnego uzasadnienia i jest zdecydowanie potępiane, bez względu na okoliczności. Z kolei '''aborcja pośrednia''' jest to zabieg, którego celem jest pomoc matce w przypadku bezpośredniego zagrożenia jej życia (np. usunięcie części [[Jajowód|jajowodu]] z zagnieżdżonym w nim zarodkiem w [[Ciąża ektopowa|ciąży pozamacicznej]]). Zabieg ten może, ale nie musi doprowadzić do śmierci zarodka. Jeśli ją spowoduje, wówczas dochodzi do aborcji pośredniej, która według nauki Kościoła nie jest potępiana, choć stanowi „mniejsze zło” i powinna być stosowana jedynie w ostateczności<ref>{{Cytuj stronę | url = https://wmeritum.pl/aborcja-stanowisko-kosciola-katolickiego-na-przestrzeni-wiekow/12184 | tytuł = Aborcja - stanowisko Kościoła katolickiego na przestrzeni wieków | autor = Jarosław Szeler | opublikowany = wmeritum.pl | data = 2013-08-27 | data dostępu = 2020-07-02}}</ref>. [[Etyka]] chrześcijańska podkreśla potrzebę przyjmowania postaw o charakterze [[Heroizm|heroicznym]] i do nich zachęca, ale nie zmusza, zezwalając w sytuacjach skrajnych, gdy zachodzi konieczność wyboru pomiędzy życiem dziecka a życiem matki, na wybór życia matki, bez żadnych negatywnych konsekwencji [[Moralność|moralnych]]. Osoby, które zdecydowały się oddać życie za własne, mające dopiero urodzić się dziecko, są uznawane za [[Święty|święte]], jak np. [[Joanna Beretta Molla]], która mimo wykrycia u niej złośliwego guza [[Macica|macicy]] – [[włókniak]]a – nie zdecydowała się na usunięcie całej macicy (co oznaczało śmierć dziecka poczętego) i urodziła dziecko, a sama niedługo potem zmarła<ref name="opoka" /><ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.nowezycie.archidiecezja.wroc.pl/stara_strona/numery/042011/06.html | tytuł = W obronie życia poczętego | autor = Elżbieta Rydzak | opublikowany = Nowe Życie | data = 2011 | data dostępu = 2020-07-02}}</ref><ref>{{Cytuj stronę | url = https://wiadomosci.dziennik.pl/opinie/artykuly/205080,aborcje-mozna-rozgrzeszyc.html | tytuł = Aborcję można rozgrzeszyć - wywiad z ks. prof. Stanisławem Warzeszakiem | autor = Bogumił Łoziński | opublikowany = Dziennik Gazeta Prawna | data = 2007-10-12 | data dostępu = 2020-07-02}}</ref>.
== [[Katechizm Kościoła Katolickiego]] o przerywaniu ciąży ==
'''2270.''' Życie ludzkie od chwili poczęcia powinno być szanowane i chronione w sposób absolutny. Już od pierwszej chwili swego istnienia istota ludzka powinna mieć przyznane prawa osoby, wśród nich nienaruszalne prawo każdej niewinnej istoty do życia.
''Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię (Jr 1, 5). Nie tajna Ci moja istota, kiedy w ukryciu powstawałem, utkany w głębi ziemi (Ps 139,15).''
'''2271.''' Kościół od początku twierdził, że jest złem moralnym każde spowodowane przerwanie ciąży. Nauczanie na ten temat nie uległo zmianie i pozostaje niezmienne. Bezpośrednie przerwanie ciąży, to znaczy zamierzone jako cel lub środek, jest głęboko sprzeczne z prawem moralnym.
''Nie będziesz zabijał płodu przez przerwanie ciąży ani nie zabijesz nowo narodzonego (Didache, 2, 2; por. Barnaba, Epistula, 19, 5; List do Diogneta, 5, 5; Tertulian, Apologeticus, 9).''
''Bóg… Pan życia, powierzył ludziom wzniosłą posługę strzeżenia życia, którą człowiek powinien wypełniać w sposób godny siebie. Należy więc z największą troską ochraniać życie od samego jego poczęcia; przerwanie ciąży, jak i dzieciobójstwo są okropnymi przestępstwami (Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, 51).''
'''2272.''' Formalne współdziałanie w przerywaniu ciąży stanowi poważne wykroczenie. Kościół nakłada kanoniczną karę ekskomuniki za to przestępstwo przeciw życiu ludzkiemu. „Kto powoduje przerwanie ciąży, po zaistnieniu skutku, podlega ekskomunice wiążącej mocą samego prawa” (KPK, kan. 1398), „przez sam fakt popełnienia przestępstwa” (KPK, kan. 1314), na warunkach przewidzianych przez prawo (Por. KPK, kan. 1323-1324). Kościół nie zamierza przez to ograniczać zakresu miłosierdzia. Ukazuje ciężar popełnionej zbrodni, szkodę nie do naprawienia wyrządzoną niewinnie zamordowanemu dziecku, jego rodzicom i całemu społeczeństwu.
'''2273.''' Niezbywalne prawo do życia każdej niewinnej istoty ludzkiej stanowi element konstytutywny społeczeństwa cywilnego i jego prawodawstwa:
''„Niezbywalne prawa osoby winny być uznawane i szanowane przez społeczeństwo cywilne i władzę polityczną. Owe prawa człowieka nie zależą ani od poszczególnych jednostek, ani od rodziców, ani nie są przywilejem pochodzącym od społeczeństwa lub państwa. Tkwią one w naturze ludzkiej i są ściśle związane z osobą na mocy aktu stwórczego, od którego osoba bierze swój początek. Wśród tych podstawowych praw należy wymienić… prawo do życia i integralności fizycznej każdej istoty ludzkiej od chwili poczęcia aż do śmierci” (Kongregacja Nauki Wiary, instr. Donum vitae, III).''
''„W chwili, gdy jakieś prawo pozytywne pozbawia obrony pewną kategorię istot ludzkich, których ze swej natury powinno bronić, państwo przez to samo neguje równość wszystkich wobec prawa. Gdy państwo nie używa swej władzy w służbie praw każdego obywatela, a w szczególności tego, który jest najsłabszy, zagrożone są podstawy praworządności państwa… Wyrazem szacunku i opieki należnej mającemu urodzić się dziecku, począwszy od chwili jego poczęcia, powinny być przewidziane przez prawodawstwo odpowiednie sankcje karne za każde dobrowolne pogwałcenie jego praw” (Kongregacja Nauki Wiary, instr. Donum vitae, III).''
'''2274.''' Ponieważ embrion powinien być uważany za osobę od chwili poczęcia, powinno się bronić jego integralności, troszczyć się o niego i leczyć go w miarę możliwości jak każdą inną istotę ludzką.
''Diagnostyka prenatalna jest moralnie dozwolona, jeśli „szanuje życie oraz integralność embrionu i płodu ludzkiego, dąży do jego ochrony albo do jego indywidualnego leczenia… Sprzeciwia się prawu moralnemu wtedy, gdy w zależności od wyników prowadzi do przerwania ciąży. Diagnostyka nie powinna pociągać za sobą wyroku śmierci” (Kongregacja Nauki Wiary, instr. Donum vitae, I, 2).''
'''2275.''' „Jak każdy zabieg medyczny na pacjencie, należy uznać za dopuszczalne zabiegi na embrionie ludzkim, pod warunkiem że uszanują życie i integralność embrionu, nie narażając go na ryzyko nieproporcjonalnie wielkie; gdy są podejmowane w celu leczenia, poprawy jego stanu zdrowia lub dla ratowania zagrożonego życia” (Kongregacja Nauki Wiary, instr. Donum vitae, I, 3).
''„Wytwarzanie embrionów ludzkich po to, aby były używane jako «materiał biologiczny», jest niemoralne” (Kongregacja Nauki Wiary, instr. Donum vitae, I. 5).''
''„Niektóre próby interwencji w dziedzictwo chromosomowe lub genetyczne nie mają charakteru leczniczego, lecz zmierzają do wytwarzania istot ludzkich o określonej płci lub innych wcześniej ustalonych właściwościach. Manipulacje te sprzeciwiają się również godności osobowej istoty ludzkiej, jej integralności i tożsamości” (Kongregacja Nauki Wiary, instr. Donum vitae, I. 6) jedynej, niepowtarzalnej.''
Ponadto artykuły o czynach złych niezależnie od intencji:
'''1753.''' Dobra intencja (np. pomoc bliźniemu) nie czyni ani dobrym, ani słusznym zachowania, które samo w sobie jest nieuporządkowane (jak kłamstwo czy oszczerstwo). Cel nie uświęca środków. Nie można więc usprawiedliwić skazania niewinnego jako uprawnionego środka dla ratowania narodu. Przeciwnie, dodatkowa zła intencja (jak próżna chwała) czyni złym czyn, który sam z siebie może być dobry (np. jałmużna).
'''1754.''' ''Okoliczności'', a w tym także konsekwencje, są drugorzędnymi elementami czynu moralnego. Przyczyniają się one do powiększenia lub zmniejszenia dobra lub zła moralnego czynów ludzkich (np. wysokość skradzionej kwoty). Mogą one również zmniejszyć lub zwiększyć odpowiedzialność sprawcy (np. działanie ze strachu przed śmiercią). Okoliczności nie mogą same z siebie zmienić jakości moralnej samych czynów; nie mogą uczynić ani dobrym, ani słusznym tego działania, które jest samo w sobie złe.
'''1755.''' Czyn ''moralnie dobry'' zakłada jednocześnie dobro przedmiotu, celu i okoliczności. Zły cel niszczy działanie, chociaż jego przedmiot byłby sam w sobie dobry (jak modlitwa i post "po to, by ludzie widzieli").
''Wybrany przedmiot'' już sam może uczynić złym całość działania. Istnieją konkretne zachowania, jak nierząd, których wybór jest zawsze błędny, ponieważ pociąga za sobą nieuporządkowanie woli, to znaczy zło moralne.
'''1756.''' Błędna jest więc ocena moralności czynów ludzkich, biorąca pod uwagę tylko intencję, która je inspiruje, lub okoliczności (środowisko, presja społeczna, przymus lub konieczność działania itd.) stanowiące ich tło. Istnieją czyny, które z siebie i w sobie, niezależnie od okoliczności i intencji, są zawsze bezwzględnie niedozwolone ze względu na ich przedmiot, jak bluźnierstwo i krzywoprzysięstwo, zabójstwo i cudzołóstwo. Niedopuszczalne jest czynienie zła, by wynikło z niego dobro.
'''1757''' ''Przedmiot, intencja i okoliczności stanowią trzy "źródła" moralności czynów ludzkich.''
'''1758''' ''Wybrany przedmiot określa moralnie akt woli, według którego rozum uznaje go i ocenia jako dobry lub zły.''
'''1759''' ''"Nie można usprawiedliwić złego działania podjętego w dobrej intencji"'' ''. Cel nie uświęca środków.''
'''1760''' ''Czyn moralnie dobry zakłada jednocześnie dobro przedmiotu, celu i okoliczności.''
'''1761''' ''Istnieją konkretne zachowania, których wybór jest zawsze błędny, ponieważ pociąga za sobą nieuporządkowanie woli, to znaczy zło moralne. Jest niedopuszczalne czynienie zła, by wynikło z niego dobro.''
== Starożytność ==
| |||