→Błędy i krytyka: cd. Wykreślony fragment zawiera przypuszczenia(sic!) i opinie badaczy. NIESPRAWDZONE, bo bez dowodów lub z jednym lub z różnymi datami. Ponownie podkreślam, że artykuł encyklopedyczny nie jest rozprawą ani sympozjum naukowym. Podajemy tylko sprawdzone fakty, w zwięzłym encyklopedycznym stylu, a nie opinie jednego badacza, z którym spiera się pięciu innych.
Część krytyków zarzucała użycie korony otwartej bez krzyża – zaczerpniętej z pieczęci majestatycznej [[Przemysł II|Przemysła II]], zamiast zamkniętej z jabłkiem i krzyżem, której wzorem winna być [[korona Chrobrego]]. Zakwestionowano też złote obramowanie tarczy (usunięte po 1990 roku). Większość z tych uwag przewijała się w czasie dyskusji nad zmianą godła w roku 1990. Jednak pomimo tych formalnych uchybień postanowiono zachować wzór z 1927 roku jako najbardziej popularny, dokonując tylko niewielkich korekt: w czasach PRL wzorowano na nim kolejne wersje orła bez korony, używała go również Polonia i rząd na uchodźstwie (choć ze zmienioną koroną – zamkniętą z krzyżem).
Według opublikowanych w 2017 badań heraldyka Jerzego Michty, projekt Kamińskiego jest w rzeczywistości kopią wizerunku polskiego orła na stworzonym przez francuską medalierkę [[Élisa Beetz-Charpentier|Élisę Beetz-Charpentier]] medalu ku czci [[Ignacy Jan Paderewski|Ignacego Paderewskiego]] z 1924<ref>{{Cytuj|autor= Wiktor Ferfecki |tytuł= Godło Polski jest plagiatem? |czasopismo= Rzeczpospolita |data=2018-10-29 |data dostępu=2018-10-29 |url= https://www.rp.pl/Historia/310289962-Godlo-Polski-jest-plagiatem.html |odn= tak}}</ref>. W październiku 2018 roku Andrzej-Ludwik Włoszczyński, powołując się na publikację Jerzego Michty oraz przeprowadzone przez siebie badania stwierdził, że inspiracją Kamińskiego mogła być wyłącznie plakieta Elise Beetz-Charpentier z roku 1924<ref>{{Cytuj|autor= Andrzej-Ludwik Włoszczyński |tytuł= Dwa w jednym |data=17 października 2018 |data dostępu=2018-10-17 |url= http://www.orlidom.pl/index.php/historia/dwa-w-jednym/2332 |cytat= Raczej trudno, patrząc na oba artefakty, mówić o zbieżności myślenia i przypadkowości, ze względu na zbyt dużą szczegółowość formy orła i jej nietypowość. Inspiracja wydaje się być, w tym układzie, daleko posunięta i o ile forma wykazuje bardzo duże podobieństwo, to już idea stojąca za nią jest w 100% identyczna. Jeżeli dodamy do tego dość ogólnikowe wypowiedzi Kamińskiego na temat inspiracji, bez wskazywania detalicznego tychże, mamy domniemanie graniczącą z pewnością, że tąże inspiracją była wyłącznie plakieta Elise Beetz-Charpentier z roku 1924 |odn= tak}}</ref>. W grudniu 2018 roku Aleksander Bąk opublikował kopię umowy z dnia 15 maja 1934 roku, zawartej pomiędzy Mennicą Paryską a medalierką Élisą Beetz-Charpentier<ref>{{Cytuj|autor= Aleksander Bąk |tytuł= Dowód prawdy |data=5 grudnia 2018 |data dostępu=2018-12-05 |opublikowany= JakiZnakTwoj.pl |url= http://www.jakiznaktwoj.pl/aktualnosci2018 |odn= tak}}</ref>. Jego zdaniem stanowi to dowód, że plakieta nie została wyemitowana w roku 1924, lecz dopiero w roku 1934, a teza Jerzego Michty i wnioski sformułowane przez Andrzeja-Ludwika Włoszczyńskiego są niezgodne z prawdą<ref>{{Cytuj|autor= Aleksander Bąk |tytuł= Co ja paczę… – i nie wierzę |data=4 grudnia 2018 |data dostępu=2018-12-04 |opublikowany= Wiem-Jak.com |url= http://www.wiem-jak.com/blog2018-2 |odn= tak}}</ref>.
