Zamach w Mineralnych Wodach (1994): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 83.10.94.149) i przywrócono wersję 73228020 autorstwa Szturnek | nie to samo
Znacznik: Ręczne wycofanie zmian
Linia 23:
Po tym gdy czwórka uwolnionych zakładników przekazała żądania, władze zaczęły podejmować odpowiednie kroki. Siły bezpieczeństwa utworzyły sztab w celu przeciwdziałania im, na czele którego stanął Aleksandr Kulikow, wiceminister rosyjskiego MSW, który miał już doświadczenie w przeprowadzaniu tego typu operacji. Ponadto w jego skład weszły władze kraju Stawropolskiego i kilku pobliskich miast ([[Stawropol]], Piatigorsk, Mineralne Wody). Przybyłe na miejsce odpowiednie służby wyposażone w transportery opancerzone otoczyły autobus kordonem. Od razu rozpoczęto negocjacje z terrorystami, którzy zażądali rozmowy z przedstawicielami stawropolskiej prokuratury (prawdopodobnie w celu wynegocjowania uwolnienia bojowników, którzy kilka miesięcy wcześniej również przeprowadzili atak w Mineralnych Wodach, który zakończył się niepowodzeniem), jednak wkrótce porzucili ten postulat. Przez cały wieczór Czeczeńcy stopniowo wypuszczali zakładników, a także rozmyślili się w sprawie helikopterów (zmniejszyli liczbę żądanych pojazdów z 2 do jednego). Gdy nadeszła noc, władze podstawiły napastnikom obiecany śmigłowiec. Terroryści zaczęli do niego wsiadać wraz z zakładnikami. Po godz. 3 w nocy jednostki będące na miejscu dostały rozkaz ataku na bojowników. Jeden z nich, zauważywszy, że wpadli w pułapkę wyciągnął granat i rzucił go w kierunku cywilów<ref name=":0" /><ref name="ria" />.
 
Eksplozja zabiła na miejscu dwie zakładniczki i jednego terrorystę. Rany od odłamków odniosło kilku żołnierzy, napastników i cywilów, w tym dwóch ciężko, którzy zmarli potem w szpitalu. Trójka terrorystów została schwytana i osądzona przez prokuraturę w Stawropolu. 13 października wszyscy usłyszeli wyrok śmierci, który w marcu 1995 (ze względu na „niejasne wyniki śledztwa”), został anulowany przez Sąd Najwyższy, a w 1997 roku zmieniony. Na egzekucję skazano jedynie przywódcę gangu Saida Usmanowa, a jego wspólnicy Buwajszar Nanagajew i Szaman Dowtukajew dostali 15 lat więzieniaodsiadki w kolonii karnej<ref name=":0" />.
 
== Przypisy ==