Wacław Makowski (lotnik): Różnice pomiędzy wersjami

|data urodzenia = {{data|30 października 1897-10-29}}

|miejsce urodzenia = [[Jelec (miasto)|Jelec]], [[gubernia orłowska]], [[Imperium Rosyjskie(Rosja)]]

'''Wacław Makowski'''{{refn|grupa=uwaga|W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „'''Wacław II Makowski'''”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie płk. KS Wacława I Makowskiego (ur. 15 listopada 1880){{odn|Rocznik Oficerski|1923|s=1707}}.}} [[herb szlachecki|h.]] [[Jelita (herb szlachecki)|Jelita]] (ur. {{Data|[[30 października]] [[1897-10-29}}]] w [[Jelec (miasto)|Jelcu]], zm. [[11 czerwca]] [[1986]] w [[Manchester-by-the-Sea|Manchesterze]] w stanie [[Massachusetts]]) – polski lotnik, [[pułkownik]] [[Pilotaż (lotnictwo)|pilot]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]], [[inżynier]], dyrektor [[Polskie Linie Lotnicze LOT|Polskich Linii Lotniczych LOT]], pierwszy dowódca [[Dywizjon 300|300 dywizjonu bombowego „Ziemi Mazowieckiej”]]. [[Kawalerowie Virtuti Militari 1914–1921|Kawaler Orderu Virtuti Militari]].

Był synem lekarza Tytusa Grzegorza, syna Stanisława, i Petroneli Heleny z domu Billi, córki Jana. Jego babka, Joanna z Leśniewiczów Makowska (1839-1895), była córką powstańca listopadowego [[Tytus Leśniewicz|Tytusa Leśniewicza]] h. [[Półkozic]], właściciela [[Wiktoriwka (obwód chmielnicki)|Wiktorówki]] na Podolu<ref>W. Makowski, ''Cywil w wojsku - wspomnienia z życia i wojen'', cz. I i II, 2010, s. 19.</ref><ref>A. Boniecki, ''Herbarz polski'', t. 14, s. 110–114.</ref><ref>S.Uruski, ''Rodzina. Herbarz szlachty polskiej'', t. 8, s. 350.</ref>. Dzieciństwo i młodość spędził w [[Machniwka (obwód winnicki)|Machnówce]] na Ukrainie oraz w [[Kijów|Kijowie]], gdzie ukończył Szkołę Realną św. Katarzyny zdając maturę w wieku niespełna siedemnastu lat. W 1914 r. zaraz po wybuchu I wojny światowej podjął studia w [[Narodowy Uniwersytet Techniczny Ukrainy Politechnika Kijowska|Kijowskim Instytucie Politechnicznym]]. Podczas nauki zaczął działać w polskim ruchu niepodległościowym. Studia przerwało powołanie do carskiej armii w lipcu 1916 r. Początkowo wyznaczony do II batalionu studenckiego w [[Wołgograd|Carycynie]], kontynuował naukę w Szkole Piechoty dla studentów w [[Peterhof]]ie, którą ukończył w styczniu 1917 r. Promowany do stopnia praporszczyka, został skierowany do 8 batalionu kolejowego na [[Front Południowo-Zachodni (Imperium Rosyjskie)|front południowo-zachodni]], gdzie po raz pierwszy miał okazję zetknąć się z lotnictwem i nawiązać kontakty z oficerami korpusu powietrznego. W wyniku wybuchu [[rewolucja październikowa|rewolucji]] i postępującego rozpadu carskiej armii wyjechał do Warszawy i pod koniec 1918 r. chcąc służyć w lotnictwie zgłosił się ochotniczo do Wojska Polskiego.