Jan Zachwatowicz: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Życiorys: merytoryczne
Znaczniki: Wycofane Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
nie dodajemy żadnych informacji bez przypisów - to podstawa naszego projektu
Znaczniki: Anulowanie edycji Wycofane
Linia 43:
 
== Życiorys ==
Był synem Wincentego Zachwatowicza i Jadwigi Małgorzaty Eggert{{r|Jan Zachwatowicz}}. Jego ojciec był kolejarzem z Łap pod Białymstokiem, skąd został przeniesiony do Gatczyny pod Petersburgiem. Tam w 1900 roku urodził się Jan Zachwatowicz.
 
StudiowałUkończył studia w Instytucie Inżynierów Cywilnych w [[Petersburg]]u. Działał w Towarzystwie Przyjaciół Starego Petersburga. Po przybyciu w 1924 roku do [[Warszawa|Warszawy]] nostryfikował dyplom architekta na [[Politechnika Warszawska|Politechnice Warszawskiej]], gdzie został asystentem przy Katedrze Rysunku Odręcznego prof. [[Zygmunt Kamiński (malarz)|Zygmunta Kamińskiego]], z którym współpracował szereg lat, realizując różne zamówienia rysunkowe (m.in. projekt wizerunku Orła Białego, przypisywany odtąd prof. Kamińskiemu). W roku 1929 zawarł związek małżeński ze studiującą również na Wydziale Architektury PW [[Maria Zachwatowicz|Marią Chodźkówną]], córką [[Witold Chodźko|Witolda Chodźki]].
 
W 1930 roku został asystentem, a następnie adiunktem w Zakładzie Architektury Polskiej, założonym przez prof. [[Oskar Sosnowski|Oskara Sosnowskiego]], grupującym wielu wybitnych naukowców różnych specjalności – historyków sztuki, architektów, historyków. Jego celem było pogłębianie wiedzy na temat zabytków w Polsce, m.in. badania naukowe i publikacje, a także włączanie do tych działań studentów Wydziału Architektury przez dokonywanie prac inwentaryzacyjnych w czasie obozów wakacyjnych. Zdobyte w ten sposób materiały stały się nieocenionym skarbem m.in. w ratowaniu i odbudowie obiektów zniszczonych w czasie II wojny światowej. W 1936 obronił pracę doktorską poświęconą Twierdzy Zamość. Wskutek śmierci prof. Sosnowskiego na początku wojny w październiku 1939 roku Jan Zachwatowicz przejął jego obowiązki, kierując Zakładem przez cały czas okupacji, prowadząc tajne zajęcia i chroniąc dorobek Zakładu, również po powstaniu warszawskim 1944 roku. W czasie wojny działał w [[Delegatura Rządu na Kraj|Delegaturze Rządu na Kraj]], m.in. kierując pracami mającymi przygotować służby konserwatorskie do pracy po wojnie.