Zofia Lejmbach: Różnice pomiędzy wersjami

'''Zofia Lejmbach''' (ur. w 1901 roku w [[Mińsk]]u|Mińsku Litewskim]], zm. w 1995 w [[Warszawa|Warszawie]]) – doktor nauk medycznych, profesor i prorektor (1962-661962–66) [[AkademiaWarszawski MedycznaUniwersytet w WarszawieMedyczny|Akademii Medycznej w Warszawie]], działacz niepodległościowy.

Naukę rozpoczęła w [[Kijów|Kijowie]] w szkole sanitariuszek; w ukończeniu tej szkoły przeszkodziła jej [[I wojna światowa]]. AbsolwentkaJako absolwentka warszawskiej Akademii Medycznej. Stażodbyła staż medyczny po studiach odbyła w szpitalach warszawskich, poznańskich, w [[Paryż]]u, [[Rzym]]ie i Strasburgu. Po powrocie do kraju pracowała w Szpitalu im. Karola i Marii<ref>Był to szpital dziecięcy ufundowany przez córkę zmarłych przemysłowców i społeczników Karola (1839–1900) i Marii (1860–1913) Szlenkierów – Zofię. {{cytuj stronę| url= http://www.luteranie.pl/lublin/historia/hist30.php| tytuł = Prof. Władysław Szenajch (1879–1964). Lekarz i przyjaciel dzieci|data dostępu = 24 marca 2009| autor =Adrian Uljasz, "Słowo i Myśl" nr 4/2008| język = pl}}</ref>. Ze szpitalem tym związana była przez większość swojego życia. Po wojnie pełniła funkcję kierownika Kliniki Diagnostycznej Szpitala Klinicznego przy ul. Działdowskiej, będącego kontynuatorem Szpitala Karola i Marii. Była wieloletnim Sekretarzemsekretarzem [[Polskie Towarzystwo Pediatryczne|Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego]].

W latach 1915–1918 aktywnybyła członekaktywnym członkiem [[Polska Organizacja Wojskowa|Polskiej Organizacji Wojskowej]] na Kresach. W czasie okupacji szefpełniła funkcję szefa Służby Sanitarnej Okręgu Warszawskiego [[Armia Krajowa|AK]], w [[Powstaniepowstanie Warszawskiewarszawskie|powstaniu warszawskim]] szefbyła szefem Służby Sanitarnej okręgu '"Śródmieście'". Ciężko ranna weWe wrześniu 1944 roku wciężko ranna trafiła do SzpitaluSzpitala PowstańczymPowstańczego. Ewakuowała się z tego szpitala wraz z grupą kilkudziesięciu rannych do domu rodzinnego w Skorosiach pod Warszawą.

AktywnyByła członekaktywnym członkiem Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Polsce<ref>[[{{cytuj stronę| url= http://www.jednota.pl/content/view/183/47/| tytuł = Wielebna Antonietta Louisa Brown Blackwell|data dostępu = 24 marca 2009| autor = Kazimierz Bem, "Jednota"]] pismonr Kościoła Ewangelicko1-Reformowanego2/2004 | język = pl}} RP</ref>.; Pierwszapierwszą kobietakobietą wybranawybraną na Prezesaprezesa Konsystorza tego Kościoła w roku 1961, którą to funkcję pełniła przez dwie kadencje.

W młodości w tragicznym wypadku utraciła ukochanego (zginąłutonął w nurtach DniestruDniestrze). Nie wyszła za mąż i nie miała własnych dzieci. Natomiast całe swe życie poświęciła dzieciom chorym i medycznie upośledzonym. Charakterystycznym rysem jej powołania lekarskiego było odmówienie pieczątki z napisem "doktor pediatra" na rzecz skromnego "Zofia Lejmbach, lekarz dzieci". Mieszkała w Warszawie, przy ulicy Szpitalnej 1. Pochowana została na warszawskim [[Cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie|Cmentarzucmentarzu Ewangelickimewangelickim]] przy ul. Żytniej.

# [{{cytuj stronę| url= http://encyklopedia.pwn.pl/haslo.php?id=3931423| tytuł = Encyklopedia PWN,|data Warszawa]dostępu = 24 marca 2009| autor = | język = pl}}

# [{{cytuj stronę| url= http://www2.wum.edu.pl/pediatria1/?q=node/48 | tytuł = Warszawski Uniwersytet Medyczny]|data dostępu = 24 marca 2009| autor = | język = pl}}