Spisek lekarzy kremlowskich: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Usunięcie odwołania do pliku Krokodil-doc-plot-01-1953.jpg, ponieważ użytkownik MichaelMaggs skasował go z Commons
Lidia Tomaszuk miała wówczas 54 lata, stąd usunięto określenie "młodej"
Linia 17:
"Spisek lekarzy" miał szerszy kontekst polityczny, propaganda sowiecka dopatrywała się rzekomego "międzynarodowego spisku syjonistycznego", który miał obejmować kraje komunistyczne znajdujące się w orbicie wpływów ZSRR (zwłaszcza [[Węgry]] i [[Czechosłowacja|Czechosłowację]]). Wcześniej, w [[1949]], odbył się na Węgrzech proces polityczny lokalnego działacza komunistycznego [[László Rajk|László Rajka]] (w tle przewijał się wątek oskarżeń o [[syjonizm]]). Także w 1952 wobez Żydów węgierskich wysuwano oskarżenia o sprzyjanie syjonizmowi (lub poglądy syjonistyczne) i współpracę z wywiadem Wielkiej Brytanii i [[Izrael]]a. Osądzono m. in. byłego szefa policji bezpieczeństwa [[Államvédelmi Hatóság|AVO]] pochodzenia żydowskiego, [[Péter Gábor|Pétera Gábora ]] - zbiegło się to w czasie ze zorganizowaniem na Węgrzech prowokacji politycznej, podobnej do "spisku lekarzy" w ZSRR. Z kolei w Czechosłowacji, w listopadzie 1952, odbył się proces [[Rudolf Slánský|Rudolfa Slansky`ego]], polityka komunistycznego żydowskiego pochodzenia i byłego sekretarza generalnego [[Komunistyczna Partia Czechosłowacji|Komunistycznej Partii Czechosłowacji]]. Zgodnie z instrukcjami płynącymi z ZSRR, komunistyczna propaganda i środki masowego przekazu łączyła proces Slansky`ego i sprawę "spisku lekarzy" jako "ogniwa tego samego łańcucha zbrodniczej działalności angielsko-amerykańskich imperialistów oraz ich lokai, którzy chcą rozpętać nową wojnę światową".
 
Pod koniec 1952 w ZSRR (w czasie rozpoczęcia procesu Slansky`ego w Czechosłowacji), podczas gdy "spisek lekarzy" nie był jeszcze nagłaśniany publicznie, oczekując na realizację przez MBG - Józef Stalin zlecił zaufanym służbom praktyczne wdrożenie prowokacji dotyczącej "spisku lekarzy". Sprawa rozpoczęła się od donosu młodej lekarki Lidii Timaszuk (osoby o statusie tajnego współpracownika MGB) z lecznicy na [[Kreml]]u, która poinformowała Stalina w grudniu 1952 o zamiarze jego uśmiercenia przez lekarzy-specjalistów z kremlowskiego szpitala, w większości będącymi pochodzenia żydowskiego. Zamiar uśmiercenia według donosu miał dotyczyć także grupy wysokich funkcjonariuszy partii komunistycznej, rządu ZSRR i wojska. Szef MGB Siemion Ignatiew wraz z zastępcą Matremianem Riuminem otrzymali niezwłocznie rozkaz dostarczenia "dowodów" na te oskarżenia. Stalin zakomunikował im, iż "jeśli nie uda wam się zdobyć przyznania się do winy lekarzy, skrócimy was o głowę" (według relacji przedstawionej przez [[Nikita Chruszczow|Chruszczowa]] na XX zjeździe partii komunistycznej w [[1956]]). Szybko aresztowano "lekarzy szkodników", byli to kolejno: J. Etinger, A. Feldman, [[Aleksandr Grinsztejn]], P. Jegorow, G. Majorow, B. Kogan, W. Winogradow oraz M. Wowsi.
 
== Śledztwo ==