Seleucja nad Tygrysem: Różnice pomiędzy wersjami

Wzmocnienie władzy Seleukosa w [[Starożytna Syria|Syrii]] po [[Bitwa pod Ipsos|bitwie pod Ipsos]] i założenie [[Antiochia Syryjska|Antiochii]] nad [[Orontes]]em w [[300 p.n.e.|300 r. p.n.e.]] sprawiło, że to właśnie ta ostatnia stała się siedzibą królewską. Jednakże Seleucja nie podupadła, wręcz przeciwnie – miasto rozwijało się znakomicie przez cały okres istnienia państwa Seleucydów, a nawet i później w okresie partyjskim świetnie prosperowało. Wynikało to m.in. z przesunięcia się niektórych szlaków handlowych po założeniu nowych miast na Wschodzie przez Seleucydów, właśnie na korzyść Seleucji nad Tygrysem, która była doskonale zlokalizowana i koncentrowała lądowy handel karawanowy. Jednym z ważniejszych szlaków handlowych był szlak (poświadczony przez różne źródła greckie, jak również chińskie) z Pataliputry (dzis. [[Patna]]) przez [[Taksila|Taksilę]], Aleksandrię Kaukaską (dzis. [[Bagram]]), Baktrę (dzis. [[Balch]]), [[Hekatompylos]] i [[Ekbatana|Ekbatanę]] do Seleucji nad Tygrysem. Następnie z Seleucji szlak prowadził dalej na zachód, rozwidlając się na dwie zasadnicze odnogi: bezpośrednio do Antiochii w górę [[Eufrat]]u lub też bardziej na północny wschód przez [[Nisibis]] do [[Şanlıurfa|Edessy]], a z Edessy (znowu się rozwidlał) do Antiochii lub do [[Damaszek|Damaszku]] i [[Tyr (miasto)|Tyru]].

W czasie największego rozkwitu, w okresie seleukidzkim i partyjskim, Seleucja, według Pliniusza Starszego, liczyła ok. 600 000 mieszkańców (co wydaje się jednak liczbą przesadzoną) i lokowana jest na trzecim miejscu wśród metropolii świata antycznego po [[Rzym]]ie i Aleksandrii. Zorganizowana była na wzór greckiego [[polis]] z radą trzystu (Tacyt podaje, że rada istniała jeszcze w I wieku n.e., a w jej skład wchodzili bogacze, szanowani obywatele oraz przedstawiciele pospólstwa<ref>[[Publiusz Korneliusz Tacyt|Tacyt]] ''Roczniki'' Księga szósta, XLII</ref>) i zarządcą królewskim [[epistates]]em.