Ugrupowanie działa przede wszystkim na terenie [[Region Stołeczny Brukseli|Regionu Stołecznego Brukseli]] oraz w gminach należących do prowincji [[Region Flamandzki|Regionu Flamandzkiego]], a posiadających znaczącą liczbę francuskojęzycznych mieszkańców (głównie w [[Prowincja Brabancja Flamandzka|Brabancji Flamandzkiej]]). Ma także swoje oddziały na obszarze [[Region Waloński|Walonii]] (m.in. w [[Liège]]).
FDF powstał 11 maja 1964. Największym poparciem społecznym (ok. 10%) cieszył się w pierwszej połowie lat 70. W tym okresie w [[Izba Reprezentantów (Belgia)|Izbie Reprezentantów]] posiadał do 25 posłów. Od tego czasu wyniki wyborcze ugrupowania były coraz słabsze, w 1985, 1987 i 1991 partia wprowadzała tylko po trzech deputowanych<ref>[http://www.parties-and-elections.deeu/belgium2a.html Parties and Elections in Europe – Belgia 2a] {{lang|en}}</ref><ref>[http://www.parties-and-elections.deeu/belgium2b.html Parties and Elections in Europe – Belgia 2b] {{lang|en}}</ref>. Między 1977 a 1980 Demokratyczny Front Frankofonów wchodził w skład koalicji rządowych wspierających gabinety [[Leo Tindemans]]a i [[Wilfried Martens|Wilfrieda Martensa]]. W 1995 na jego czele stanął [[Olivier Maingain]], który zawiązał ścisłą współpracę FDF z [[Partia Reformatorsko-Liberalna|Partią Reformatorsko-Liberalną]]. Obie formacje wspólnie startowały w kolejnych wyborach, a w 2002 wraz z innymi podmiotami współtworzyły federację [[Ruch Reformatorski]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.mr.be/PDF/Statuts-MR.pdf|tytuł=''Le Mouvement Réformateur: Statuts''|opublikowany=mr.be|język=fr}}</ref>. W 2011 partia w trakcie kryzysu politycznego związanego z tworzeniem nowego rządu zdecydowała się opuścić federację<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.rtl.be/info/belgique/politique/825622/les-fdf-quittent-le-mr|tytuł=''Les FDF quittent le MR''|opublikowany=rtl.be|język=fr|data=25 września 2011}}</ref>.
