Karabin maszynowy DP: Różnice pomiędzy wersjami

Nazwa DP jest skrótem od ''Diegtiariow Piechotnyj'' - ''[[karabin maszynowy]] piechoty Diegtiariowa''. Karabin ten był jednym z pierwszych typów broni skonstruowanej po [[1917]] w Związku Radzieckim. Prototyp został zbudowany w 1926 roku. Został przyjęty na uzbrojenie [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] jako podstawowy ręczny karabin maszynowy w 1927 roku<ref name="broń">Andrzej Ciepliński; Ryszard Woźniak '' Encyklopedia współczesnej broni palnej'' s. 60</ref> i wykorzystywany przez nią z dużym powodzeniem do końca [[II wojna światowa|II wojny światowej]]<ref name=Dougherty/>. W źródłach radzieckich karabin ten najczęściej oznaczany był DP bez oznaczenia roku. Czasami oznaczany był DP-27 (DP wzór 1927) (oznaczenie stosowane w Finlandii), natomiast w [[Polska|Polsce]] znany jest jako DP wzór 1928.

 

 

Wybór magazynka talerzowego wynikał ze specyficznych doświadczeń z [[wojna domowa w Rosji|wojny domowej w Rosji]]. Wojna ta obfitowała w krótkotrwałe i dynamiczne starcia niewielkich oddziałów (często konnych) złożonych przeważnie ze słabo wyszkolonych żołnierzy, między którymi (starciami) istniały długie okresy spokoju; podczas takich starć nie było czasu na rozstawienie i użycie [[ciężki karabin maszynowy|ciężkich karabinów maszynowych]] (ponadto niewielkie oddziały nierzadko nie dysponowały nimi). W takich warunkach najlepiej sprawdzał się magazynek talerzowy (obecny np. w [[karabin maszynowy Lewis|karabinie maszynowym Lewis]]). Jego zaletą była duża pojemność, co pozwalało wystrzelić w czasie starcia dużą liczbę pocisków, co często powodowało załamanie się niedoszkolonych żołnierzy przeciwnika. Wady magazynka talerzowego (powolne i trudne ładowanie) nie ujawniały się, ponieważ pomiędzy starciami było sporo czasu na załadowanie magazynków. Podczas II wojny światowej okazało się, że w warunkach regularnej wojny wymagane jest (w przypadku ręcznych karabinów maszynowych) prowadzenie ognia wspierającego przez dłuższy czas, a w roli broni do szybkiego wystrzelenia większej liczby pocisków był stosowany [[pistolet maszynowy]]. W takich warunkach szybko dawały znać o sobie wady magazynka talerzowego (w celu zmniejszenia tej niedogodności, od [[1943]] r. każda drużyna piechoty dysponowała dwoma rkm-ami).