Teodycea: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
błąd w definicji |
m Wycofano edycje użytkownika 195.205.8.254 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Marcelus. |
||
Linia 1:
{{Źródła|data = 2011-12}}
'''Teodycea''' to gałąź [[teologia|teologii]] zajmująca się problemem jak pogodzić istnienie [[dobro (etyka)|dobrego]], miłosiernego [[Bóg|Boga]] z istnieniem
Termin ten pochodzi od greckiego ''Théos'' (bóg) i ''diké'' (słuszny, sprawiedliwy), można go tłumaczyć w dwójnasób, albo jako "oddanie sprawiedliwości Bogu", albo "sprawiedliwość Boga". Słowa tego po raz pierwszy w 1710 roku użył niemiecki filozof [[Gottfried Wilhelm Leibniz|Gottfried Leibniz]] w pracy zatytułowanej ''Théodicée sur la bonté de Dieu, la liberté de l'homme et l'origine du mal'' ("Teodycea o dobroci Boga, wolności człowieka i pochodzeniu zła") poświęconej obronie sprawiedliwości Bożej w odpowiedzi na zarzuty przeciw istnieniu Opatrzności oparte na stwierdzeniu zła w świecie. Swoją pracę Leibniz głównie skierował polemicznie przeciw sceptykom hugenockim i wolnomyślicielom, na czele z Piotrem Bayle, który wydał swój "Słownik historyczny i krytyczny" w 1697, a powiększył w drugim wydaniu w 1702 korzystając z protestanckiej tolerancji w Holandii.
| |||