Żywność liofilizowana: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Historia: ort., int., lit., drobne redakcyjne
Linia 5:
Liofilizację na masową skalę zastosowano w [[USA]] w czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] do osocza krwi, aby można je było łatwo transportować na obszary objęte walkami.
[[Plik:Freeze dried bacon bars (cropped).jpg|thumb|left|Liofilizowany batonik [[Boczek|bekonowy]]]]
W latach 60-tych. [[XX wiek|XX wieku]] została po raz pierwszy użyta do konserwowania żywności dla [[Astronauta|astronautów]] i kosmonautów w czasie coraz dłuższych misji kosmicznych. Pierwszy raz użyto jej na większą skalę w misji stacji [[Skylab]]. W misjach [[Wahadłowiec kosmiczny|Space Shuttle]] również używano żywności liofizowanej. Na pokładzie wahadłowców woda była syntezowana z tlenu i wodoru na ogniwach paliwowych. Była więc niejako produktem ubocznym wytwarzania prądu elektrycznego. Używano jej do picia, jedzenia i mycia się. Wyniesienie 1 kilograma ładunku promem kosmicznym kosztowało około 40-60 tyśtys. $dolarów, więc w jednej misji (7 osób załogi, 14 dni) pozwalało zaoszczędzić na masie żywności od 4 do 6 milionów $dolarów.
 
Wraz z tanieniem procesu liofilizacji żywność liofilizowana stopniowo zaczęła być stosowana przez himalaistów, alpinistów, żeglarzy i żołnierzy.
Obecnie jest stosowana również w turystyce pieszej i rowerowej, we wspinaczce górskiej, a także w dalekich wyprawach samochodowych i rajdach.
 
==Zalety i wady==