W początkowym okresie wojny w Stawce było 9 generałów, 36 oficerów, 12 pracowników wojska i 125 żołnierzy. Stan osobowy Stawki, w czasie prowadzenia działań zwiększał się. 1 (14) listopada [[1917]] r. było w Stawce 15 zarządów, 3 kancelarie, i 2 komitety (razem ponad 2 tysiące ludzi). Stawka nie zdołała zabezpieczyć dowodzenia frontami i koordynacji ich działań. Po [[Rewolucja lutowa 1917|rewolucji lutowej 1917]] Stawka stała się główną siedzibą sił popierających starą władzę.
Po [[Rewolucja październikowa|rewolucji październikowej]] przedstawiciele Stawki (szef sztabu gen. M.M.[[Nikołaj Duchonin]] i komisarz Rządu Tymczasowego W.B Stankiewicz) 26 października (8 listopada) 1917 wzywali armię do wystąpienia przeciw władzy sowieckiej. Od 4 (17) do 11 (24) listopada 1917 przedstawiciele [[Eserowcy|eserów]], [[Partia Konstytucyjno-Demokratyczna (Rosja)|kadetów]] i [[Mienszewicy|mienszewików]] próbowali przy Stawce stworzyć tzw. "ogólnorosyjski rząd" na czele z M.W. Czernowem. Od 7 (20) listopada 1917 gen. Duchonin przy poparciu przedstawicieli Ententy rozpoczął sabotaż decyzji rządu sowieckiego za co 9 (22) listopada był usunięty ze stanowiska, na które został wyznaczony M.W.[[Nikołaj Krylenko]], a szefem sztabu M.D. Boncz-Brujewicz. 19 listopada (2 grudnia) zgodnie z rozkazem gen. Duchonina został wypuszczony z więzienia gen. L.G.[[Ławr Korniłow]] i jego oficerowie, którzy pojechali nad [[Don]]. Po odjęciuobjęciu stanowiska przez Krylenkę Stawce postawiono zadanie zawarcia pokoju z [[Niemcy|Niemcami]] i ich sojusznikami oraz demobilizacji starej armii carskiej. Przy Stawce były powołane organy władzy sowieckiej (Komitet Wojskowo Rewolucyjny przemianowany w Centralny Komitet Działających Armii i Flot, Rewolucyjny Polowy Sztab i inne). W związku z ofensywą wojsk Niemiec i [[Austro-Węgry|Austro–Węgier]], Stawka [[26 lutego]] 1918 została dyslokowana do [[Orzeł (miasto)|Orła]] i po podpisaniu [[Traktat brzeski|pokoju w Brześciu]], rozformowana.
