Urosz I (car): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
→‎Biografia: drobne merytoryczne
Linia 41:
Stefan Urosz V był jedynym synem Stefana Urosza IV Duszana i [[Helena Bułgarska|Heleny Bułgarskiej]], siostry [[Iwan Aleksander|Iwana Aleksandra]]. Został koronowany na króla, jako w pełni uprawniony do sprawowania koregencji wraz z Duszanem, który został carem Serbii w [[1346]] r. Mimo, że w okresie swej sukcesji przyszły władca był już w pełni dojrzały, jeszcze w czasie samodzielnych rządów pozostawał on pod ciągłym wpływem dostojników dworskich (zwłaszcza [[Rada Carska|Rady Carskiej]]), a w szczególności swojej matki.
 
Nieudolnie próbował podtrzymywać wielkie imperium stworzone przez jego ojca. Stefan Urosz V nie mógł odeprzeć wzmożonych ataków nieprzyjaciół, zagrażających mu ze wszystkich stron kraju. Także zwalczanie coraz to ostrzej zarysowującej się emancypacji politycznej serbskiej szlachty nie mieściło się w jego możliwościach militarnych, ponieważ armia była uzależniona od decyzji Rady Carskiej. W krótkim czasie [[Carstwo Serbskie]] Duszana przekształciło się w konfederację niewielkiej ilości księstw, której jedynie część potwierdzała jego panowanie wyłącznie nominalnie. Na pierwsze wielkie wyzwanie polityczne Stefana Urosza V wyzwał jego wuj, [[Symeon Sinisza|Symeon Urosz Paleolog]], który napadniętyogłosił wsię [[1356]] r. oddał mu w posiadanie swoje władztwo. Pokonany Symeon Urosz był zmuszony do zrezygnowania z władania [[Tessalia|Tessalią]] i [[Epir]]em, jednak nie chciał rezygnować z przysługującego mu tytułuprawowitym ''caracarem Rzymian i Serbów'', który zgodnie z ówczesnym prawem objął wygrany - Stefan Urosz Nijaki. Ta efektywna aneksja doprowadziła do gwałtownego rozszerzenia przestrzeni swego władztwa, co było przyczynkiem do rewizji utraconych ziem imperium Urosza.
 
Silna pozycja Stefana Urosza nie była wspierana przez jego matkę, Helenę, która zaczęła samodzielnie sprawować władzę, popieraną przez [[Jovan Uglješa|Jovana Uglješy]]. Podobne, autonomiczne dążności zostały przyjęte przez innych możnowładców serbskich, takich jak: [[Dejankowić]], [[Balšić]], [[Nikola Altomanović]] i [[Uglieša]], brat [[Vukašin Mrnjavčević|Wukaszyna Mrnjawcewicia]]. Ten ostatni w [[1365]] r. osadził się na tronie jako następca Stefana Urosza. Pod koniec swego panowania Stefan Urosz bezpośrednio kontrolował jedynie terytorium pomiędzy [[Szar Płanina|Szarską Planiną]] a [[Dunaj]]em.