Wersja z 00:47, 16 wrz 2015 edytuj EwkaC (dyskusja \| edycje) Twórcy kont, Redaktorzy, Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP 7637 edycji m usunięcie szablonu ← poprzednia edycja		Wersja z 01:07, 16 wrz 2015 edytuj anuluj edycję Beno (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy interfejsu, Administratorzy 133 349 edycji m drobne redakcyjne następna edycja →
Linia 7: * W [[Sztuka grecka w okresie klasycznym\|klasycznej architekturze greckiej]] wygląd (kształt i proporcje poszczególnych elementów) są różne w różnych [[Porządek architektoniczny\|porządkach architektonicznych]]: porządek dorycki posiadał prosty architraw złożony z kamiennych belek wspartych na głowicach kolumn, fryz składał się ze żłobkowanych [[~~Tryglif\|tryglifów~~tryglif]]ów i [[Metopa\|metop]]. Pomiędzy architrawem a fryzem znajdowała się listwa (taenia), pod którą, na szerokość tryglifów, umieszczone były listewki (regulae) ozdobione łezkami (guttae). Do wysuniętego gzymsu, nad każdą metopą i tryglifem, przymocowane były płytki (mutuli) również ozdobione łezkami.<ref>{{Cytuj książkę\|nazwisko = Parnicki-Pudełko\|imię = Stefan\|tytuł = Architektura Starożytnej Grecji\|rok = 1985\|wydawca = Arkady\|miejsce = Warszawa\|strony = 77-78\|isbn = 83-213-3179-3}}</ref>. w porządku jońskim architraw podzielony jest uskokowo na trzy poziome pasy, od ozdobionego płaskorzeźbami fryzu oddziela go niewielki gzyms. Nad fryzem znajduje się lekko podcięty gzyms o prostej formie.<ref>{{Cytuj książkę\|nazwisko = Parnicki-Pudełko\|imię = Stefan\|tytuł = Architektura Starożytnej Grecji\|rok = 1985\|wydawca = Arkady\|miejsce = Warszawa\|strony = 88\|isbn = 83-213-3179-3}}</ref>. Często poszczególne elementy belkowania przedzielone były [[~~Kimation\|kimationem~~kimation]]em z [[~~Astragal\|astragalami~~astragal]]ami<ref>{{cytuj książkę \|tytuł = Sztuka świata. Słownik terminów L-Ż. tom 18\| wydawca = Wydawnictwo Arkady \| miejsce = Warszawa \| rok = 2013 \| strony = 164-165 \| isbn = 978-83-213-4727-1}}</ref> ** w porządku korynckim poszczególne elementy belkowania były podobne do jońskiego, ale różniły się proporcjami<ref>{{cytuj książkę \| nazwisko = Szolginia \| imię = Witold \| tytuł = Ilustrowana encyklopedia dla wszystkich. Architektura i Budownictwo \| wydawca = Wydawnictwo Naukowo-Techniczne \| miejsce = Warszawa \| rok = 1975 \| strony = 308}}</ref>. * * W [[Architektura starożytnego Rzymu\|architekturze rzymskiej]] belkowanie zastosowano jako element zwieńczający ścianę, a także do rozdzielania poszczególnych [[kondygnacja\|kondygnacji]]. Pojawiło się również belkowanie nad [[arkada]]mi. Belkowanie wieńczyło tu kolumny przyścienne wtopione w filar arkady. * W [[Architektura średniowiecza\|architekturze średniowiecznej]] belkowanie zaczęło wtapiać się i rozmywać w innych elementach architektonicznych, a w architekturze czysto [[Architektura gotycka\|gotyckiej]] zanikło zupełnie<ref>{{Cytuj książkę\|nazwisko = Mączeński\|imię = Zdzisław\|tytuł = Elementy i detale architektoniczne w rozwoju historycznym\|rok = 1997\|wydawca = Arkady\|miejsce = Warszawa\|strony = 102\|isbn = 83-213-3966-2}}</ref>. * W [[Architektura renesansu\|renesansie]] nastąpił powrót do tradycji belkowania, ale jego interpretacja była bardziej swobodna. Belkowanie pojawiało się między innymi w krótkich odcinkach nad pojedynczymi elementami (np. nad pilastrami) lub formie [[impost]]ów nad głowicami kolumn oraz w zwieńczeniach okien, [[portal~~\|portali~~]]i, obramowaniach [[ołtarz]]y i [[nagrobek\|nagrobków]], pełniąc rolę dekoracyjną. Czasem belkowanie pozbawione było jednego z elementów, najczęściej architrawu. * W architekturze baroku pojawiły się formy belkowania wygiętego, wyłamanego czy przerywanego. * Klasycyzm był okresem powrotu belkowania do jego pierwotnego klasycznego kształtu i funkcji. {{przypisy}}▼ == Bibliografia == * ''Słownik terminologiczny sztuk pięknych'' pod redakcją Stefana Kozakiewicza, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1976 ▲{{przypisy}} {{wikisłownik\|belkowanie}}

Belkowanie (architektura): Różnice pomiędzy wersjami