Opéra Bastille: Różnice pomiędzy wersjami

Celem Mitterranda było powstanie gmachu, w którym [[muzyka poważna]] mogłaby być popularyzowana wśród szerszych mas społecznych. Zainspirowany został znacznie starszą (pochodzącą z 1968 r.), przedstawioną przez kompozytora [[Pierre Boulez|Pierre'a Bouleza]] ideą teatru ludowego. Prezydent Francji zainaugurował projekt budowy nowej opery (l'Établissement PuA) i otworzył konkurs na architekta budynku. Z 756 przedstawionych opcji wybrana została koncepcja żyjącego w Kanadzie urugwajskiego architekta [[Carlos Ott|Carlosa Otta]].

W celu budowy opery dokonano kolejnych kontrowersyjnych zmian w zabudowie przestrzennej Paryża - wyburzono zabytkowy dworzec Paris Bastille z 1859 r., późniejszą galerię sztuki, oraz zamknięto perspektywę ulicy Św. Antoniego.

Gmach ma 2723 miejsca siedzące. Ma kształt nieregularnej kostki z zewnętrznymi ścianami ze szkła, z których od wewnątrz roztacza się szeroki widok na miasto. Obiekt jest ceniony przez architektów i chwalony przez widzów, jednak środowiska krytyków muzycznych od lat poddają go krytyce ze względu na słabą, w porównaniu z innymi słynnymi gmachami opery, [[akustyka|akustykę]]. Stało się to zresztą jednym z powodów, dla których nie zdołał on całkowicie zastąpić Opery Garnier.