Mitrofan (Jarosławcew): Różnice pomiędzy wersjami

 

Ukończył 1 korpus kadetów w [[Moskwa|Moskwie]], zaś w [[1905]] r. aleksandrowską szkołę wojskową. Otrzymał stopień podporucznika. W latach 1905-[[1907]] uczestniczył w [[wojna rosyjsko-japońska|wojnie rosyjsko-japońskiej]]. Brał udział w [[I wojna światowa|I wojnie światowej]]. Służył w stopniu sztabskapitana w lejbgwardii 68 Borodinskiego Pułku Strzeleckiego. Pełnił funkcję adiutanta pułkowego. Następnie dowodził 2, a potem 4 Batalionem Pułku. Został ranny. W lutym [[1917]] r. w stopniu podpułkownika objął dowództwo 1 Batalionu. W II poł. 1917 r. dowodził w stopniu pułkownika 301 Bobrujskim Pułkiem Piechoty. W lutym [[1918]] r. dostał się do niewoli niemieckiej. W listopadzie tego roku wstąpił do Pskowskiego Korpusu Ochotniczego. Objął funkcję zastępcy dowódcy Pułku Pskowskiego. Następnie był zastępcą dowódcy Oddziału Zachodniego, a potem wyższym oficerem do specjalnych poruczeń. Od kwietnia [[1919]] r. dowodził Pułkiem Ostrowskim [[Armia Północno-Zachodnia|Armii Północno-Zachodniej]] gen. [[Nikołaj Judenicz|Nikołaja N. Judenicza]]. Latem 1919 r. w stopniu generała majora objął dowództwo 2 Dywizji Strzeleckiej. Od końca 1919 r. dowodził 3 Dywizją Strzelecką. Doszedł do stopnia generała lejtnanta. Po klęsce wojsk [[Biała Armia|Białych]] na pocz. [[1920]] r., przybył do [[Polska|Polski]], gdzie kilka miesięcy później został dowódcą [[3 Wołżańska Dywizja Piechoty|3 Wołżańskiej Dywizji Piechoty]] w składzie [[Rosyjska Ludowa Armia Ochotnicza|Rosyjskiej Ludowej Armii Ochotniczej]] gen. [[Stanisław Bułak-Bałachowicz|Stanisława Bułak-Bałachowicza]]. Po jej klęsce był osadzony w obozie dla internowanych w [[Ostrów Mazowiecka|Ostrowi Łomżyńskiej]]. Jednocześnie pełnił funkcję konsultanta wojskowego [[Boris Sawinkow|Borisa W. Sawinkowa]]. W [[1921]] r. wyjechał do [[Niemcy|Niemiec]], zaś w [[1923]] r. do [[Francja|Francji]]. Zamieszkał w [[Paryż]]u. Od [[1931]] r. pracował jako konsjerż w [[Nicea|Nicei]]. Jednocześnie pisał artykuły do pisma „Wriemia”. Opublikował ponadto artykuł w wydawnictwie „Służba swiazi Liwiencew i Siewierozapadnikow”.