Jean-Jacques Aillagon: Różnice pomiędzy wersjami

|imię i nazwisko = Jean-Jacques Aillagon

|imię i nazwisko org =

|grafika = Jean-Jacques Aillagon art culture handicap 2003a.jpg

|opis grafiki =

|podpis =

|data urodzenia = 2 października 1946

|miejsce urodzenia = [[Metz]]

|data śmierci =

|miejsce śmierci =

|zawód = menedżer i działacz kulturalny

|Alma Mater =

|partia =

|odznaczenia =

|commons =

|www =

'''Jean-Jacques Aillagon''' (ur. 2 października 1946 w [[Metz]]<ref name="bio">{{Cytuj stronę|url=http://cejart.fr/equipe-des-intervenants/|tytuł=Jean-Jacques Aillagon|opublikowany=cejart.fr|język=fr|data dostępu=2016-10-08|język=fr}}</ref>) – [[Francja|francuski]] menedżer i działacz kulturalny, a także polityk, w latach 1996–2002 prezes [[Centre Georges Pompidou]], od 2002 do 2004 minister kultury i komunikacji, w latach 2007–2011 dyrektor [[Pałac wersalski|Pałacu wersalskiego]].

Studiował historię sztuki na [[Uniwersytet w Tuluzie|Uniwersytecie w Tuluzie]] oraz na [[Université de Paris X]]. W latach 1973–1976 pracował jako nauczyciel w departamencie [[Corrèze (departament)|Corrèze]]. Później obejmował różne stanowiska administracyjne w instytucjach kulturalnych. Był m.in. wicedyrektorem akademii sztuk pięknych [[École nationale supérieure des beaux-arts]], a w latach 1982–1985 dyrektorem [[Musée national d'Art moderne]] działającego w ramach Centre Georges Pompidou. Pełnił następnie funkcje wicedyrektora i dyrektora departamentu kultury we władzach miejskich [[Paryż]]a zarządzanych przez [[Jacques Chirac|Jacques'aJacques’a Chiraca]], a także dyrektora miejskiej instytucji Vidéothèque de Paris. W latach 1996–2002 zajmował stanowisko prezesa Centre Georges Pompidou<ref name="bio" /><ref name="le">{{Cytuj stronę|url=http://www.lesechos.fr/07/04/2005/LesEchos/19387-046-ECH_jean-jacques-aillagon.htm|tytuł=Jean-Jacques Aillagon|data=7 kwietnia 2005|opublikowany=lesechos.fr|język=fr|data dostępu=2016-10-08|język=fr}}</ref>.

Od maja 2002 do marca 2004 sprawował urząd ministra kultury i komunikacji w dwóch gabinetach, na czele których stał [[Jean-Pierre Raffarin]]<ref name="rząd">{{Cytuj stronę|url=http://www.assemblee-nationale.fr/histoire/gvt5rep.asp|tytuł=Présidents de la République et Gouvernements sous la Ve|opublikowany=assemblee-nationale.fr|język=fr|data dostępu=2016-10-08|język=fr}}</ref>. W latach 2004–2010 był członkiem [[Rada Gospodarcza, Społeczna i Środowiskowa|Rady Ekonomicznej i Społecznej]] oraz rady regionalnej [[Lotaryngia|Lotaryngii]] (z ramienia [[Unia na rzecz Ruchu Ludowego|UMP]])<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.paris.notaires.fr/sites/default/files/aillagon-biographie_0.pdf|tytuł=Jean-Jacques Aillagon|opublikowany=paris.notaires.fr|język=fr|data dostępu=2016-10-08|język=fr}}</ref>.

W 2004 został także doradcą [[François Pinault]]a, prezesa koncernu Artemis, a w 2005 dyrektorem generalnym stacji telewizyjnej [[TV5 Monde]]<ref name="le" />. W latach 2007–2011 był prezesem EPV, organu zajmującego się administrowaniem [[Pałac wersalski|Pałacem wersalskim]], a w 2013 dyrektorem muzeum [[Les Arts Décoratifs]]<ref name="bio" />.

Odznaczony [[Legia Honorowa|Legią Honorową]] IV i III klasy<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.legiondhonneur.fr/sites/default/files/promotion/lh20160327.pdf|tytuł=Décret du 25 mars 2016 portant élévation aux dignités de grand’croix et de grand officier |data=27 marca 2016|opublikowany=legiondhonneur.fr|język=fr|data dostępu=2016-10-08|język=fr}}</ref>, [[Order Narodowy Zasługi|Orderem Narodowym Zasługi]] IV klasy, [[Order Palm Akademickich|Orderem Palm Akademickich]] I klasy oraz [[Order Sztuki i Literatury|Orderem Sztuki i Literatury]] I klasy<ref name="bio" />.

Jest jawnym homoseksualistą<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.leparisien.fr/magazine/grand-angle/politique-elus-homos-le-jour-ou-ils-l-ont-dit-05-11-2012-2293997.php|tytuł=Politique: élus homos, le jour où ils l’ont dit|data=5 listopada 2012|opublikowany=leparisien.fr|język=fr|data dostępu=2016-10-08|język=fr}}</ref>.