Marksizm: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Usunięcie odwołania do pliku Lenin_CL.jpg, ponieważ użytkownik Jcb skasował go z Commons
Linia 14:
Marks rozważał problem [[Alienacja|alienacji]] – dokonując kolejnego zapożyczenia od Hegla zreinterpretował je w duchu materializmu. Według Marksa sytuacja, gdy ktoś rezygnuje z własnej [[Siła robocza|siły roboczej]] – własnej zdolności przekształcania świata – jest równoznaczne z alienacją swojej natury. Marks opisał formę alienacji jako [[fetyszyzm towarowy]] – jego zdaniem ludzie nabierają przekonania, że rzeczy, które wytwarzają, oraz narzędzia produkcji mają samoistną wartość, a nie włożona w produkty siła robocza i wtedy sprowadzają [[stosunki społeczne]] do wymiany handlowej.
 
Koncepcja socjalistyczna w myśli marksistowskiej zakłada poszczególne etapy historyczne, które mają stopniowo zastępować system kapitalistyczny – socjalizmem, a następnie komunizmem. Myśl ta pojawiła się w dziełach Marksa po upadku [[Komuna Paryska|Komuny Paryskiej]] w 1871 roku, która w ujęciu marksistowskim była pierwszą próbą budowy społeczeństwa opartego na wartościach socjalizmu. Karol Marks i Fryderyk Engels promowali świadomość zarabiających na własnej pracy a więc „klasy robotniczej”. Promowali oni kształtowanie „warunków pracy” pracowników „płatnego niewolnictwa” do szukania drogi do wolności i [[emancypacja|emancypacji]], a w końcu przejęcia własności środków produkcji przez ogół społeczeństwa. Emancypacja pracy według marksizmu prowadzi do utworzenia społeczeństwa bezklasowego. Początkowo proletariat kontrolował będzie środki produkcyjne poprzez państwo robotnicze<ref>Marx, Karl. A Contribution to the Critique of Political Economy, (1859).</ref>, które jednak później zostanie zlikwidowane. Przed osiągnięciem bezklasowego społeczeństwa komunistycznego, na etapie socjalizmu, działalność gospodarcza miała być organizowana poprzez praktyczne zastosowanie systemów motywacyjnych, dalej miałyby istnieć klasy społeczne, działały one by jednak w mniejszym zakresie niż w systemie kapitalistycznym. Z biegiem czasu z tradycyjnej filozofii marksistowskiej popieranej przez partie socjaldemokratyczne wyłoniły się dwa nurty, reformistyczny i rewolucyjny, które inaczej interpretowały proces reform społecznych. Zwolennicy nurtu rewolucyjnego socjalizmu są w większości zwolennikami budowy partii rewolucyjnej działającej na zasadach centralizmu i demokracji. Partia rewolucyjna miałaby dążyć do likwidacji państwa kapitalistycznego a następnie samego państwopaństwa jako instytucji. Samo pojęcie rewolucji jest rozumiane przez rewolucyjnych socjalistów na różne sposoby, rewolucja nie musi być koniecznie powstaniem, lecz także i szybkim przekształceniem systemu kapitalistycznego i jego demontaż.
 
Dla marksistów ortodoksyjnych, zgodnie z pracami Marksa, socjalizm będzie niższym etapem społeczeństwa bezklasowego, komunizmu. Aby osiągnąć społeczeństwo bezklasowe, społeczeństwa powinny w pełni osiągnąć socjalistyczny etap rozwoju efektywności ekonomicznej, automatyzacji produkcji oraz doprowadzić gospodarkę państwa robotniczego do sytuacji w której powstałby znaczny nadmiar towarów i usług w myśl marksowskiej zasady - „każdemu według potrzeb”<ref>Schaff, Kory (2001). Philosophy and the problems of work: a reader. Lanham, Md: Rowman & Littlefield. s. 224. {{ISBN|0-7425-0795-5}}.</ref>. Karol Marks przyjął z filozofii innego myśliciela epoki, [[Georg Wilhelm Friedrich Hegel|Georga Wilhelma Friedricha Hegla]], trzy tezy – alienację, [[Reifikacja|reifikację]] i rozwiązanie sprzeczności. Kolejni filozofowie klasycznego marksizmu po samym Marksie i Engelsie uważali że świat materialny opiera się na tezach dialektyzmu heglowskiego.