Wersja z 01:19, 19 cze 2017 edytuj Elfhelm (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Rewizorzy, Administratorzy 245 074 edycje dr red. ← poprzednia edycja		Wersja z 01:19, 19 cze 2017 edytuj anuluj edycję Elfhelm (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Rewizorzy, Administratorzy 245 074 edycje dr następna edycja →
Linia 16: 13 listopada 2010 w [[Lyon]]ie ogłoszono powołanie nowej partii o nazwie Europa Ekologia – Zieloni, doprowadzając do zjednoczenia dotychczasowej koalicji w jednolite ugrupowanie. Liderką tej formacji została przewodnicząca Zielonych [[Cécile Duflot]]<ref>{{Cytuj stronę\|url=http://www.lefigaro.fr/politique/2010/11/14/01002-20101114ARTFIG00265-les-verts-et-europe-ecologie-ont-celebre-leur-union.php\|tytuł=Les Verts et Europe Écologie ont célébré leur union\|opublikowany=lefigaro.fr\|data=15 listopada 2010\|data dostępu=25 marca 2011\|język=fr}}</ref>. W [[Wybory prezydenckie we Francji w 2012 roku\|wyborach prezydenckich]] we Francji przewidzianych na 22 kwietnia 2012 kandydatką EÉLV została Eva Joly. W głosowaniu z 22 kwietnia 2012 otrzymała około 830 tys. głosów (2,31%), zajmując wśród 10 kandydatów 6. miejsce i przegrywając w pierwszej turze<ref>{{Cytuj stronę\|url=http://elections.interieur.gouv.fr/PR2012/FE.html\|tytuł=Résultats de l'élection présidentielle 2012: Résultats 1er tour\|opublikowany=interieur.gouv.fr\|język=fr\|data dostępu=19 czerwca 2012}}</ref>. W drugiej turze Zieloni udzielili poparcia [[François Hollande\|François Hollande'owi]] z Partii Socjalistycznej, po jego zwycięstwie ich przedstawiciele weszli w skład nowego rządu (Cécile Duflot jako minister równości terytorialnej i mieszkalnictwa oraz [[Pascal Canfin]] jako minister delegowany ds. rozwoju). W [[Wybory parlamentarne we Francji w 2012 roku\|wyborach parlamentarnych w 2012]] partia zdobyła 17 miejsc w Zgromadzeniu Narodowym XIV kadencji<ref>{{Cytuj stronę\|url=http://www.parties-and-elections.eu/france.html\|tytuł=Parties and Elections in Europe – Francja\|data dostępu=19 czerwca 2012\|język=fr}}</ref>. W 2014 ugrupowanie nie wprowadziło swoich ministrów do gabinetu [[Manuel Valls\|Manuela Vallsa]]. W tym samym roku z wynikiem 8,9% uzyskało 6 miejsc w Europarlamencie VIII kadencji<ref>{{Cytuj stronę\|url=http://www.france-politique.fr/elections-europeennes-2014.htm\|tytuł=Élections européennes 2014\|opublikowany=france-politique.fr\|data dostępu=1 czerwca 2014\|język=fr}}</ref>. W 2015 doszło do rozłamu w partii, opuściła ją grupa działaczy, na czele której stanął [[François de Rugy]]<ref>{{Cytuj stronę\|url=http://www.lemonde.fr/politique/article/2015/09/08/francois-de-rugy-annonce-le-lancement-du-parti-ecologistes_4749485_823448.html#GlreZ6pxulYCWSWB.99\|tytuł=François de Rugy annonce le lancement du parti «écologistes!»\|opublikowany=lemonde.fr\|data dostępu=~~2017-01-~~22 stycznia 2017\|język=fr\|data=8 września 2015}}</ref>. Wkrótce ekolodzy utracili frakcję poselską, w 2017 do Zgromadzenia Narodowego z ramienia EÉLV weszła tylko jedna osoba. == Sekretarze krajowi == Linia 26: {{Przypisy}} == ~~Linki zewnętrzne~~Bibliografia == * {{Cytuj stronę\|url=http://www.france-politique.fr/europe-ecologie-les-verts.htm\|tytuł=''Europe Écologie-Les Verts'' na stronie france-politique.fr\|data dostępu=25 marca 2011\|język=fr}}

Les Écologistes: Różnice pomiędzy wersjami