Sighere z Esseksu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian |
|||
Linia 42:
W 664 roku kraj spustoszyła wielka plaga [[dżuma|dżumy]], wśród zarażonych znalazł się również Sighere. Jego ozdrowienie lud zinterpretował jako efekt opieki dawnych bogów. Sighere wykorzystał tę sytuację i ogłosił się "stróżem zdrowia swego ludu", reaktywował pogańskie świątynie i dokonał [[apostazja|apostazji]]{{r|b330}}{{r|chan}}{{r|yor25}}, podczas gdy Sebbi pozostał wierny chrześcijaństwu. Konsekwencją konfliktu młodych władców było poszukiwanie stronników wśród sąsiadów w pogańskim [[Wessex]] i chrześcijańskiej [[Mercja|Mercji]].
Potężniejszym sojusznikiem okazał się [[Wulfhere z Mercji]]{{r|ency511}}, który uzyskał władzę zwierzchnią nad Essex i nakłonił Sighere do poślubienia swojej bratanicy - [[Osyth]] - córki współwładcy Surrey Firthuwolda. Legenda głosi, że zmuszona do małżeństwa Osyth pozostała po ślubie nietknięta{{r|ency347}}, jednak według innych źródeł urodziła Sighere syna, [[Offa z Essex|Offa]]{{r|kir}}.
Wulfhere wysłał do Essex swego biskupa [[Jaruman]]a z misją ewangelizacyjną, której celem była ponowna chrystianizacja królestwa{{r|chan}}. Misja Jarumana zakończyła się sukcesem{{r|b330}} i Sighere ponownie się ochrzcił{{r|chan}}.
W późniejszym okresie swych rządów w Essex, Sighere prawdopodobnie ponownie zwrócił się w stronę Wessex. Istnieją przypuszczenia, że zawarł sojusz z Mul, bratem [[Caedwalla|króla Caedwalla]], i towarzyszył mu w podboju Kentu{{r|kir}}{{r|yor25}}. Być może współrządził również Kentem wspólnie z Mul ok. 680 roku{{r|yor29}}{{r|ency511}}, ale już w roku 689 prowincję kontrolował syn Sebbi, [[Swaefhard z Essex|Swaefhard]], wraz z następcą tronu Kentu, [[Oswin z Kentu|Oswinem]]{{r|yor29}}.
Sighere zmarł ok. 688 roku, od tego momentu jedynym władcą Essex był Sebbi.
Linia 52:
{{przypisy|2|przypisy=
<ref name="b330">{{cytuj stronę|url=http://classiclit.about.com/library/bl-etexts/bede/bl-bede-3-30.htm|tytuł=Historia ecclesiastica gentis Anglorum, księga III, rozdział 30|autor=[[Beda Czcigodny]]|język=en|data dostępu=2010-09-26}}</ref>
<ref name="chan">{{cytuj książkę|nazwisko=Chaney|imię=William A.|tytuł=The cult of kingship in Anglo-Saxon England;: The transition from paganism to Christianity|wydawca=University of California Press|data=1970|strony=160|isbn=0520014014|url=
<ref name="kir">{{cytuj książkę|nazwisko=Ann Williams, Alfred P. Smyth, D. P. Kirby|tytuł=A Biographical Dictionary of Dark Age Britain: England, Scotland and Wales c.500 - c.1050|wydawca=Routledge|data=1997|strony=215|isbn=1852640472|url=
<ref name="yor29">{{cytuj książkę|nazwisko=Yorke|imię=Barbara|tytuł=The Kingdom of the East Saxons|strony=29}} w: {{cytuj książkę|nazwisko=Clemoes|imię=Peter|tytuł=Anglo-Saxon England|wydawca=Cambridge University Press|isbn=0521038383|url=
<ref name="yor25">{{cytuj książkę|nazwisko=Yorke|imię=Barbara|tytuł=The Kingdom of the East Saxons|strony=25}} w: {{cytuj książkę|nazwisko=Clemoes|imię=Peter|tytuł=Anglo-Saxon England|wydawca=Cambridge University Press|isbn=0521038383}}</ref>
<ref name="ency347">{{cytuj książkę|nazwisko=Michael Lapidge, John Blair, Simon Keynes|tytuł=The Blackwell encyclopaedia of Anglo-Saxon England|wydawca=Wiley-Blackwell |data=2000|strony=347|isbn=0631224920}}</ref>
<ref name="ency511">{{cytuj książkę|nazwisko=Michael Lapidge, John Blair, Simon Keynes|tytuł=The Blackwell encyclopaedia of Anglo-Saxon England|wydawca=Wiley-Blackwell |data=2000|strony=511|isbn=0631224920|url=
<ref name="hist">{{cytuj książkę|nazwisko=J.M. Lappenberg|tytuł=A History of England Under the Anglo-Saxon Kings Part One 1845 |wydawca=Kessinger Publishing Co|data=2004|strony=288|isbn=1417977957|url=
}}
| |||